مکانیابی ده محوطه برتر نیروگاههای انرژی اتمی ایران

تنوع سبد تولید انرژی در هر کشور، نوعی تدبیر دفاع غیرعامل تلقی میشود. منابع انرژی فسیلی در ایران به حد کافی وجود دارد؛ ولی بنا بر دلایل متعدد تنوعبخشیدن به مراکز تولید انرژی بهمنزله سیاستی راهبردی همواره دنبال شده است و اگر وقوع رخدادهای طبیعی و حوادث پیشبینینشده و ارتقا تنوع حرفههای علمی و فنی را به این مجموعه نیز بیفزاییم، دلالت بر صحت چنین راهبردی بیشتر روشن خواهد شد. مکانگزینی چنین نیروگاههایی همواره توجه آمایشگران سرزمینی را به خود معطوف و بهواسطه مسائل زیستمحیطی و امنیتی دقت بیشتری را طلب کرده است. در این مقاله که برگرفته از طرحی پژوهشی در دانشگاه آزاد اسلامی نجفآباد است، با اتکا بر نظریه لوش و کریستالر و مبنا قراردادن سه عامل اصلی ملاحظات زیستمحیطی، امنیتی و دسترسی به تغذیهکنندههای اصلی شبکه برق سراسری با بهرهگیری از سیستم اطلاعات جغرافیایی، ابتدا محلهای مناسب براساس این سه ویژگی تعیین و سپس با اعمال عوامل شرطی یعنی دسترسی به ساحل و عمق دریا در قالب رتبهبندی روش تاپسیس به اولویتبندی ده نقطه در سرزمین ایران بهمنزله نقاط برگزیده برای احداث نیروگاهها مبادرت شد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان میدهد توزیع مناطق خاصی از ایران مزیت چنین انتخابی را دارد و از مجموع ده نقطه بهدستآمده، دو منطقه ساحل شمالی و دو منطقه در سرزمین داخلی، یک منطقه در ساحل دریای عمان و پنج منطقه در خلیج فارس، اولویت انتخاب مکانی را برای استقرار نیروگاههای اتمی در ایران حائز هستند.

Keywords:

مکانگزینی , نیروگاه برق اتمی , آمایش سرزمین , تاپسیس , کریستالر , لوش , سیستم اطلاعات جغرافیایی