بررسی ناپایداری معماری دوره غزنوی با تکیه بر تاریخ بیهقی
Publish place: Persian Literature، Vol: 6، Issue: 1
Publish Year: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 226
This Paper With 20 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_ADFA-6-1_007
تاریخ نمایه سازی: 21 اردیبهشت 1400
Abstract:
هرچه در تاریخ معماری به عقب میرویم، مستندات کالبدی کمتر میشوند؛ سقفها فرو میریزند، دیوارها محو و شالودهها طعمه گذشت روزگار میشوند. هرچند از موجودیت مادی بعضی از بناها اثری بهجانمیماند، این بناها بهکلی نابود نمیشوند و در مستندات مکتوب پایدار میمانند. از دورههای تاریخ معماری ایران که امروز آثار بسیارکمی از آن باقی مانده است، دوره غزنویان است؛ باوجوداین، مستندات مکتوب بسیاری از این دوره به دست ما رسیده است که میتواند تا حدی کمبود دادههای فیزیکی را جبران کند؛ مانند دیوان شاعران، سفرنامهها و تاریخنگاریها. دراینمیان، تاریخ بیهقی نوشته ابوالفضل بیهقی بهدلیل شیوه منحصربهفرد تاریخنگاری آن و همچنین ویژگیهای ادبی ارزشمند، اهمیت ویژهای دارد. پرسش مهمی که درباره معماری عصر غزنوی مطرح میشود این است که چرا از دورههای قبل و بعد از غزنویان آثار معماری زیادی باقی مانده است، اما آثار این دوره مهم تاریخی از صفحه روزگار محو شدهاند؟ مقاله پیشرو با بررسی نکتههای زبانی و ادبی در تاریخ بیهقی و مقایسه آنها با کاربردهای مشابه در فارسی معاصر، به دنبال پاسخ این پرسش است که آیا میتوان در متن تاریخ بیهقی شواهدی یافت که پایدارنماندن این بناها را توجیه کند؟
Keywords:
Authors
میترا گلچین
عضو هیات علمی گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تهران
امیرحسین هاشمی
دانشجوی کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تهران
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :