خسرو فرشیدورد و ادبیات پایداری معاصر

ادبیات پایداری از یک منظر، نامی است که عمر زیادی از پیدایش آن نمی­گذرد و به شعرهایی اطلاق می­شود که درباره انقلاب اسلامی و دفاع مقدس سروده شدهاند. شعرای زیادی در زمره شاعران این نوع شعر قرار دارند که در کتابها و دائرهالمعارف­های متناسب، نامشان ذکر شده است. این مقاله در صدد اثبات این نکته است که خسرو فرشیدورد، یکی از پیشاهنگان مبارزه با رژیم دژخیم ستم­شاهی بوده است؛ کسی که خود در زندان مخوف آن نظام در دهه چهل به حبسیه­سرایی پرداخته و یکی از شیواترین حبسیه­های معاصر را به گنجینه­های ادب پارسی افزوده است (غزلی با مطلع ستم کشیده زندان شاهم ای یاران/ وطن­پرستی و تقوا گناهم ای یاران)، کسی که سابقه شعرسرایی او در مبارزه با نظام طاغوت به سال ۱۳۴۰ بازمیگردد و در مهر ۱۳۵۷ آن­ها را به چاپ زیرزمینی و در ۱۳۵۸ به چاپ آشکار رسانده است. همچنین کتاب شعر او در زمینه جنگ تحمیلی به تاریخ مهر ۱۳۵۹ نشاندهنده پیشگامی وی در این دو زمینه است.

Keywords:

خسرو فرشیدورد , ادبیات پیش از انقلاب , ادبیات بعد از انقلاب اسلامی , مضمون , شعر انقلاب , شعر جنگ