اصول سیستم های تصویربرداری راداری

 از دیر باز روشهای مختلفی برای جمع آوری داده ها وجود داشته است. انجام مشاهدات نجومی نقشه برداری زمینی، هیدروگرافی، فتوگرامتری و سنجش از دور، روشهای عمده جمع آوری اطلاعات مکان مند می باشند. سنجش از دور راداری مبحثی جالب و خاص است که جنبهه ای متفاوتی از سنجش از دور را نمایان می سازد.  سنجنده های راداری که سنجنده های فعال نامیده می شوند قادرند تقریبا در تمامی شرایط تصویربرداری کنند و موانعی از قبیل بارش، ابر و شب نمی توانند مشکل خاصی برای آنها ایجاد کنند. واژه رادار که امروز در سرتاسر دنیا کاربرد دارد، همانند رادیو و تلویزیون یک اصطلاح بین المللی شده است. در واقع اختراع رادار از یک پدیده فیزیکی و بسیار طبیعی به نام انعکاس گرفته شده است. امواج رادیویی و الکترومغناطیس نیز قابلیت انعکاس و بازتاب دارند و رادار بر اساس همین خاصیت ساده بوجود آمد. ساده ترین رادارها درحقیقت از یک فرستنده و یک گیرنده رادیویی بوجود آمدند. رادار یک سیستم الکترو مغناطیسی است که برای تشخیص و تعیین موقعیت هدف بکار می رود. با رادار می توان درون محیطی را که برای چشم، غیر قابل نفوذ است دید. مانند تاریکی، باران، مه برف، غبار و غیره. اما مهمترین مزیت رادار توانایی آن در تعیین فاصله یا حدود هدف می باشد. کاربرد رادارها در اهداف زمینی، هوایی، دریایی، فضایی و هواشناسی می باشد. ایجاد سیستمی با توانایی بالا در ردیابی پدیده ها و ایجاد تصاویر با کیفیت بالا از آنها، هدف عمده ساخت رادار تصویری می باشد. در این مقاله سعی شده است ضمن معرفی کلی سنجنده های فعال به تاکید بیشتر بر سیستمهای راداری و مکانیسم عمل آنها پرداخته و ویژگی های این تصاویر را معرفی کرده و زمینه را برای تحقیقات کاربردی تر در آینده فراهم کنیم.