اهلیسازی کاپراهیرکس در زاگرس مرکزی ایران مطالعه ژنتیک- باستانشناختی ژنوم میتوکندری بقایای بزسانان محوطه نوسنگی بدون سفال چیاسبز شرقی، استان لرستان

با توجه به شواهد جانور- باستان­شناسی، زاگرس مرکزی ایران همواره یکی از مناطق ابتدایی و مهم اهلی­سازی گونه­های مختلف جانوری، به عنوان یک مرکز مستقل اهلی­سازی بوده است. کاپرا هیرکس یکی از نخستین گونههایی بوده که به نظر میرسد در حدود ۱۰ هزار و ۵۰۰ سال قبل، مراحل ابتدایی اهلی­سازی را در زاگرس ایران گذرانده و از آن زمان نقش مهمی در اقتصاد معیشتی انسان ایفا کرده است. پیشرفت چشمگیر علم ژنتیک افقهای جدیدی از پیدایش خاستگاه و فرآیند اهلی­سازی این گونه در جنوب غرب آسیا نمایان کرده است. هدف از این مطالعه استخراج دقیق DNA باستانی از نمونه استخوانهای بز نوسنگی و بررسی ناحیه فوق متغیر ژنوم میتوکندری(HVS)  از طریق تکنیک PCR بوده است؛ بنابراین، هدف اصلی این پژوهش، شناخت هاپلوتیپ­های نوسنگی و مقایسه آنها با هاپلوتیپ­های استاندارد امروزی از طریق رسم درخت فیلوژنی است.

Keywords:

اهلیسازی , زاگرس مرکزی , کاپراهیرکس , ژنوم میتوکندری , هاپلوگروپ