بررسی موسیقی بیرونی در شعر رودکی و امروالقیس

این پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی در نظر دارد تا مقوله ی موسیقی بیرونی را که شامل وزن عروضی در شعر میشود، در شعر دو شاعر برجسته ی کلاسیک پارسی و عربی؛ یعنی امروالقیس و رودکی در حد مجال مورد بحث قرار دهد. این دو شاعر به این جهت کنار هم انتخاب شدند که هر دو از نخستین شاعران هستند، امروالقیس از نخستین شاعران دوره ی جاهلیت عرب که جز هفت شاعر معلقات سبع است، و البته از محبوب ترین آنان در بین اعراب؛ و رودکی پدر شعر پارسی ایران که شعرهایش سرشار عاطفه و موسیقی است. اشعار و قصاید هر دو شاعر در عین زیبایی، سادگی و روانی از نظر موسیقایی کامل است. تنوع اوزان و بحرهای عروضی در شعر رودکی و کاربرد مشهورترین اوزان در امروالقیس بر تسلط آنها بر این دانش دلالت دارد. هر دو شاعر با بهکارگیری زبان و گزینش واژگان در شعر بی نظیرند، و توصیف شادی، طرب، می، معشوق، طبیعت را با بهره گیری از انواع موسیقی به زیبایی در اشعار خود آوردهاند، و میتوان غنای زبان عربی و پارسی را در اشعارشان مشاهده کرد.

Keywords:

امروالقیس , رودکی , موسیقی بیرونی.