تاثیر آموزش مهارت های زندگی بر مطلوبیت اجتماعی و شادکامی دانش آموزان دختر

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش مهارت های زندگی بر مطلوبیت اجتماعی وشادکامی دانش آموزان دختر بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی همراه با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آمار ی پژوهش شامل تمامی دانش آموزان دختر پا یهسوم دوره دوم متوسطه شهر قم در نیم سال اول تحصیلی ۹۹ - ۱۳۹۸ بودند. از بین آنها۳۰ نفر پس از ارزیابی های اولیه و به روش نمونه گیری هدفمند، به عنوان نمونه پژوهشانتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و گروه کنترل (۱۵ نفر) گمارششدند. گروه آزما یش در ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای برنامه آموزش مهارت های زندگی را به صورتگروهی در هر هفته ۲ جلسه دریافت کردند؛ گروه کنترل به مدت دو ماه در لیست انتظار قرارگرفت. به منظور جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های مطلوبیت اجتماعی کراون و مارلو(۱۹۶۰) و شادکامی آرگیل و همکاران (۱۹۸۹)، استفاده شد. جهت تجزیه وتحلیل داده ها ازآزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره استفاده شد. یافته های حاصل از تحلیل داده هایپژوهش نشان داد که با کنترل اثر پیش آزمون، بین میانگین نمرات پس آزمون افرادگروه های آزمایش و کنترل در متغیرها ی مطلوبیت اجتماعی و شادکامی، تفاوت معناداریوجود داشت. باتوجه به نتایج این پژوهش پیشنهاد می شود تا مشاوران و مربیان مدارس ازنتایج سودمند آموزش مهارت های زندگی در جهت افزایش مطلوبیت اجتماعی و شادکامیدانش آموزان، بهره ببرند.

Keywords:

آموزش مهارت های زندگی , مطلوبیت اجتماعی , شاد کامی , دانش آموزان