اثربخشی برنامه مداخله ای شایستگی اجتماعی بر مهارت های ارتباطی و خودبازداری دانش آموزان پرخاشگر

هدف از تحقیق حا ضر، تعیین اثربخشی آموزش برنامه شایستگی اجتماعی بر مهارت هایارتباطی و خودبازداری دانش آموزان دختر پرخاشگر دوره اول متوسطه شهر اصفهان بود.جامعه آماری این تحقیق، دانش آموزان دختر پرخاشگر دوره اول متوسطه شهر اصفهان(۴۳ نفر) بودند که نمره آنها از پرسشنامه پرخاشگری باس و پری یک انحراف معیاربالاتر از میانگین بود. ۲۸ نفر از آنها به صورت تصادفی، به عنوان نمونه آماری این تحقیقانتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۴ نفر) و کنترل (۱۴ نفر) گمارده شدند.ابزار مورد استفاده در این تحقیق، پرسشنامه پرخاشگری باس و پری (۱۹۹۲)، پرسشنامهمهارت های ارتباطی بارتون (۱۹۹۷) و پرسشنامه خودبازداری هامفری (۲۰۰۰) بودند. طرحاین تحقیق، شبه آزما یشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود که ابتدا برایهر دو گروه، پیش آزمون (توزیع پرسشنامه های مهارت های ارتباطی و خودبازداری) اجراشد، سپس مداخله آزما یشی (آموزش شایستگی اجتماعی)، برای گروه آزمایش در طی ۱۶جلسه ۴۵ دقیقه ای اجرا شد و پس از اتمام برنامه آموزشی، پس آزمون برای هر دو گروهاجرا شد. سپس داده های حاصل با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس چند متغیری(مانکووا) تجزیه وتحلیل شدند و طبق نتایج به دست آمده، آموزش شایستگی اجتماعی،باعث بهبود مهارت های ارتباطی و افزایش سطح خودبازداری دانش آموزان پرخاشگر دخترشد و این نتیجه در سطح (۰۰۱ / ۰ > p) معنی دار بود.

Keywords:

پرخاشگری , شایستگی اجتماعی , خودبازداری , مهارت های ارتباطی