مقایسه مدلسازی زمانی (پیش بینی) تراز آب زیر زمینی با استفاده از منطق فازی و روشهای پایه تحلیل سریهای زمانی ( مطالعه موردی دشت شیراز)

در اکثر مناطق خشک و نیمه خشک، منابع آب زیرزمینی سهم عمده ای در تأمین نیازهای آبی در بخشهای کشاورزی، شرب و صنعت ایفا می نمایند. دشت شیراز که با مساحت 261 کیلومتر مربع در جنوب غربی ایران واقع گردی ده است با تأمین 71 درصد از نیازهای آبی از ذخائر آب زیرزمینی، از این قاعده مستثنی نمی باشد. از اینرو ارائه مدلهای مناسب زمانی و مکانی منطبق بر واقع یت، از ابزارهای غیر قابل اجتناب در بخشهای مختلف مدیریتی توسعه این منطقه به حساب می آیند. در این تحقیق دو مدل زمانیARMA و روش فازی ونگ-مندل به منظور پیش بینی تراز سطح آب زیر زمینی در منطقه دشت شیراز مورد استفاده قرار گرفته و با یکدیگر مقایسه گردیده اند. برای مقایسه این مدلها، در یک بازه زمانی که دارای مشاهدات باشد (این مشاهدات در برپایی مدل مورد استفاده قرار نمی گیرند ) با استفاده از روش اعتبارسنجی متقابل، میانگین نسبی مربع خطاها RMSE) برای دو روش در ایستگاههای 2، 19، 22و27 بدست آمده است. این مقادیر نشان می دهند که روشARMA از دقت بیشتری برخوردار است. اما دقت کلی روشها به موقعیت ایستگاهها مختلف و تغییرات تراز آب زیرزمینی بستگی دارد

Keywords:

تراز آب زیرزمینی , مدلARMA مدل فازی Wang-Mendel دشت شیراز