بررسی تطبیقی آیین سپاهیگری ایران باستان با استناد به عیون الاخبار ابن قتیبه و شاهنامه فردوسی
Publish place: Comparative literature، Vol: 5، Issue: 17
Publish Year: 1394
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 260
This Paper With 30 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JCCL-5-17_004
تاریخ نمایه سازی: 23 اردیبهشت 1400
Abstract:
مقایسه عیون الاخبار ابن قتیبه و شاهنامه فردوسی نشان میدهد که فنون نبرد در ایران پیش از اسلام از مبانی نظری خاصی برخوردار بوده است. از جمله آن مبانی نظری میتوان به آرایش سپاه اشاره کرد که مواردی مانند استقرار پیادهگان، سواران، فیلسواران، جنگجویان چپ دست، قلب، میمنه، میسره، مقدمه و ساقه لشگر را در برمیگیرد. ایرانیان پیش از اسلام، روانشناسی جنگ و تاکتیکهای نظامی آن را به خوبی میدانسته و برای تشخیص زمان و مکان حمله، استقرار سپاه، با توجه به وزش باد، تابش خورشید، دسترسی به آب و آذوقه، حفظ اطلاعات، شبیخون و دفاع، تسخیر قلعهها، تقویت روحیه سربازان و تضعیـف روحیه دشمن از فنون ویژهای بهرهمند بودهاند. از مقایسه این دو اثر، افزون بر روشن شدن برخی مبانی نظری مـربوط به ارتش ایران، معلوم میگردد که شـاهنامه فردوسی در بخش نظامی و آداب سپاهیگری از آیینها و فرهنگ ایران پیش از اسلام تاثیر پذیرفته است. در این مقاله با استفاده از روش تاریخی -تحلیلی، سر نخهایی از ساختار و مبانی نظری ارتش ایران ارائه داده، نشان دادهایم که حکیم توس در نقل منابع خود یعنی خداینامهها، امین بوده است.
Keywords:
Authors
وحید سبزیان پور
دانشیار گروه و زبان ادبیات عربی، دانشگاه رازی کرمانشاه
کاوه قنبری
کارشناس ارشد زبان و ادبیات عربی، دانشگاه رازی کرمانشاه