اثر علف کش متریبوزین (سنکور) و آسکوربیک اسید بر برخی از صفات بیوشیمیایی گندم

چکیده استفاده از علف کش ها یکی از مهم ترین روش های کنترل علف های هرز است. با توجه به کاربرد گسترده و موثر علف کش متریبوزین برای کنترل مطلوب علف های هرز پهن برگ و باریک برگ در مزارع کشاورزی، اثرات منفی آن بر گیاهان زراعی مطالعه نشده است. برای بررسی اثرات علف کش متریبوزین و آسکوربیک اسید بر میزان فعالیت برخی از آنزیم های آنتی اکسیدانی نظیر کاتالاز و آسکوربات پراکسیداز، پلی فنل اکسیداز و بر مقدار زایلوز، مانوز، قند کل و وزن تر ساقه گیاه گندم رقم زرین (Triticum aestivum L.cv. Zarrin) آزمایشی در سال ۱۳۸۹ در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با ۳ تکرار و ۶ تیمار در آزمایشگاه فیزیولوژی گیاهی دانشگاه تربیت مدرس انجام شد. تیمارهای مورد بررسی شامل شاهد، علف کش متریبوزین، آسکوربیک اسید با غلظت های ۱۰۰ و ۲۰۰ پی پی ام، آسکوربیک اسید ۱۰۰ پی پی ام +متریبوزینو آسکوربیک اسید ۲۰۰ پی پی ام +متریبوزین بود. نتایج نشان داد که تیمار متریبوزین سبب کاهش معنی دار مقدار قندهای زایلوز، مانوز، قند کل و وزن تر ساقه شده و فعالیت آنزیم های کاتالاز، آسکوربات پراکسیداز و پلی فنل اکسیداز افزایش یافت. کاربرد آسکوربیک اسید به تنهایی در دو غلظت ۱۰۰ و ۲۰۰ پی پی ام و نیز استفاده از آن قبل از به کار بردن متریبوزین تغییر معنی داری در فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان ایجاد نکرد.

Keywords:

واژگان کلیدی: آسکوربیک اسید , آنزیم های آنتی اکسیدان , علف کش , گندم , متریبوزین