تحلیل مولفههای زیباییشناختی انسجام در کلام دعای ابوحمزه ثمالی با تکیه بر رویکرد هلیدی و حسن / مجید محمدی، سوسن کاکائی، سمیه صولتی

 مفهوم انسجام به منظور درک بهتر روابط معنایی بین جملات ارائه شده است تا آنها را به مثابه یک متن، از غیر متن جدا کند. این نوشتار با تکیه بر نظریه انسجام هلیدی و حسن، دعای شریف «ابوحمزه ثمالی» را از سه بعد دستوری، واژگانی و پیوندی و به روش توصیفی – تحلیلی مورد واکاوی قرار داده است. پژوهش حاضر به دنبال پاسخگویی به این سوالات است که: الگوی انسجــام تــا چه اندازه در متنبودگی دعای ابوحمزه ثمالی نقش دارد؟ آیا میتوان مولفههای انسجام را بر متن این دعا منطبق دانست؟ یافتههای پژوهش حاکی از این است که عنصر ارجاع، هممعنایی، تکرار و از میان ادات پیوندی، ادات افزایشی، تاکیدی و موصولات بیشترین بسامد را در متن دعا داشتهاند و زمینه ایجاد کلامی به این جامعیت و گستردگی، با بندهای فراوان را برای تحقق بخشیدن به معرفت خداوند و نشان دادن راه سعادت و نجات بشر فراهم کرده است و توانمندی امام سجاد۷ را در هنر شناخت کلام به خوبی نشان میدهد.

Keywords:

تحلیل زبانشناختی , الگوی انسجام , امام سجاد۷ , دعای ابوحمزه ثمالی , هلیدی و حسن