تحلیل روشمند معنای واژه «نفس» در حدیث احتضار پیامبر (ص) / مهدی مردانی (گلستانی)

دستیابی به فهم دقیق یک حدیث، نیازمند فهم صحیح مفردات آن است که این مهم، فراتر از بررسی واژگانی، نیازمند تحلیل معنای کلمه بر پایه متون روایی، تاریخی و دیگر قراین موثر است. یکی از واژگانی که معنای آن با چالش همراه بوده و نیازمند تحلیل و تبیین است، واژه «نفس» در خطبه ۱۹۷ نهج البلاغه است که به قرینه لحظه ارتحال پیامبر ۹ به معنای روح دانسته شده است. لکن به دلیل برخی عبارات نا همسو و بعضی ملاحظات متن شناختی، این معنا با تردیدی جدی مواجه شده است. پژوهش حاضر کوشیده است تا به روش تحلیلی - انتقادی آرای شارحان، مترجمان و محققان نهجالبلاغه را ارزیابی و بر پایه منطق فهم حدیث، دوگانگی ظاهری در کلام امیرالمومنین ۷ را رفع نماید. نتیجه حاصل از این تحقیق که با تکیه بر مستندات روایی، تاریخی و لغوی به دست آمده است، نشان میدهد که واژه نفس در کلام امیرالمومنین ۷ در معنایی غیر روح به کار رفته است. 

Keywords:

کلید واژهها: فهم حدیث , واژهشناسی , تحلیل متن , فهم نهج البلاغه , خطبه ۱۹۷ نهج البلاغه