گفتمانهای حاکم بر نظام نشانه شناختی تابلوهای شهری (مطالعهی موردی: تابلوهای شهرداری بین سالهای ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۰ در شهر اصفهان)

زندگی شهری آکنده از تابلوها، طرحها و تصاویر متعدد تبلیغاتی است که از سوی سازمانهای دولتی و خصوصی، فضای شهری را اشباع کردهاند. در این میان، شهرداریها نیز با هدف توسعهی فرهنگ شهروندی، تابلوهایی را در سطح شهرها در معرض دید عموم قرار میدهند. هدف مقالهی حاضر این است که تابلوهای تبلیغاتی شهرداری اصفهان در بین سالهای ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۰ را تحلیل نموده و نوع گفتمانهای حاکم بر روابط نشانهای این تابلوها را تفسیر نماید. برای نیل به هدف فوق الذکر، روش «تحلیل نشانهشناسی شناختی» متعلق به پارادایم تفسیری به عنوان ابزار نظری و روشی مورد استفاده قرار گرفت و از بین ۱۴۰ طرح سالهای ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۰، ۲۷ طرح وارد حجم نمونه شدند. بعد از تضمین اعتبار کار، طرحها مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان میدهند که پنج گفتمان قانونمداری، گفتمان همذات پنداری، گفتمان هشدار، گفتمان پیام-زیباشناسی وگفتمان پیام محورانه بر نظام نشانهای تابلوهای شهری حاکم هستند. در حالی که در سالهای ۱۳۸۸ و ۱۳۸۹ گفتمان پیام- زیباشناختی عمومیت بیشتری دارد؛ در سال ۱۳۹۰ گفتمان همذات پنداری بیشتری وجود دارد و تحولی گفتمانی به وقوع میپیوندد که از پیام صرف، تصاویر خشن، معانی منفی و هشدارآمیز به سوی تبلیغاتی در راستای ایجاد همدلی، همذات پنداری و همراه با شگردهای هنری حرکت می کند.

Keywords:

گفتمان , نشانه شناسی شناختی , تابلوهای شهری , شهرداری اصفهان