نقد و بررسی انگیزش ذاتی بر اساس مبانی انسان شناسی اسلامی

در مورد رفتار انسان، پرسش های بسیار مهمی برای روانشناسان مطرح بوده که از جمله می توان به این پرسش ها اشاره کرد : چرا رفتارانسان شروع می شود؟ بعد از اینکه رفتار شروع شد چرا ادامه می یابد؟ چرا رفتار به سمت برخی هدف ها و دورشدن از هدف های دیگر گرایش دارد؟  چرا رفتار جهت خود را تغییر می دهد؟ چرا شدت رفتار تغییر می کند؟ و چرا رفتار متوقف می شود؟  برای پاسخ به این پرسش ها، مفهومی تحت عنوان انگیزش[۱] در روانشناسی به وجود آمده است(ریو، ۲۰۰۹).  بنابراین، اینکه چه عاملی باعث می شود رفتاری انجام صورت پذیرد و استمرار داشته باشد یا متوقف شود و همچنین جهت و شدت رفتارهایی که  انجام می شود، مجموعه چالش هایی است که در حوزه انگیزش مطرح است ( ریو، ۲۰۰۵؛ پتری، ۲۰۱۲؛ پنتریچ و شانک، ۲۰۰۲).  انگیزش مفهومی بنیادی است که تقریبا در همه ابعاد رفتار و زندگی انسان مخصوصا ابعاد مربوط به یادگیری و آموزش کاربرد دارد. همچنین انگیزش مهم ترین مفهوم تعلیم وتربیت[۲] است. تقریبا همه روانشناسان معتقدند که انگیزش پایه و اساس شروع، ادامه یافتن و پایداری در رفتار انسانی است. انگیزش رفتار انسان را در راستای اهداف مطلوب هدایت می کند ( الوانه، ۱۹۹۸).   [۱] [۲]

Keywords:

The relation , stimulus , repidity of habit , انگیزش ذاتی , مبانی انسان شناسی اسلامی