مقایسه فعالیت آنزیم کربوکسی متیل سلولاز و میکروکریستالین سلولاز در مایع شکمبه گوسفند نر فیستوله دار با بره های پرواری کشتار شده

زمینه مطالعاتی: میکروب­های شکمبه بواسطه آنزیم­هایشان نقش مهمی در فرایند هضم ایفا می­کنند. هدف: این مطالعه به­منظور بررسی فعالیت آنزیم­های شکمبه کربوکسی متیل سلولاز، میکروکریستالین سلولاز (بر اساس نانومول در دقیقه) انجام گرفت که از بخش‎های مختلف شیرابه شکمبه شامل بخش وابسته به ذرات، خارج سلولی و درون سلولی نمونه­برداری شد. روش کار: بدین منظور از مایع شکمبه۱۲ راس بره­های پرواری کشتار شده و گوسفندهای زنده فیستول شده نر در۴ گروه و ۳ تکرار استفاده گردید. تیمارهای آزمایشی شامل ۱- گوسفندهای زنده فیستول شده تغذیه شده با کاه و کنسانتره در سطح نگهداری ۲- بره­های پروار کشتار شده، تغذیه شده با کاه و کنسانتره، ۳- بره­های پروار کشتار شده، تغذیه شده با کاه و کنسانتره و چرا از مرتع، ۴- بره­های پروار کشتار شده، تغذیه شده با یونجه و کنسانتره، بودند. نتایج: نتایج نشان داد که بیشترین میزان فعالیت آنزیم­های وابسته به ذرات و فعالیت کل آنزیم میکروکریستالین سلولاز (نانومول در دقیقه) در گوسفند زنده فیستول شده نسبت به سایر گروه­ها بود. میزان فعالیت میکروکریستالین سلولاز در بخش وابسته به ذرات، خارج سلولی، درون سلولی و کل شیرابه شکمبه نسبت به فعالیت در آنزیم کربوکسی متیل سلولازدر بخش­های مربوطه بیشتر بود. میزان فعالیت کل آنزیم میکروکریستالین سلولاز و کربوکسی متیل سلولاز در حیوان کشتار شده که با یونجه و کنسانتره (پروار) تغذیه شده، کمترین بود. pH مایع شکمبه گوسفند کشتار شده که با کاه و کنسانتره (پروار) کمتر از گروه­های دیگر بود. نتیجه­گیری نهایی: در مجموع، نتایج آزمایش نشان داد فعالیت کل آنزیم میکروکریستالین سلولاز گوسفند زنده فیستول شده بیشتر ولی فعالیت کل آنزیم کربوکسی متیل سلولاز در مایع شکمبه گوسفند کشتار شده که با کاه، چرا و کنسانتره (پروار) بیشترین بود.

Keywords:

کربوکسی متیل سلولاز , میکروکریستالین سلولاز , آنزیم , کشتار , فیستول شده , گوسفند