آسیب شناسی کارکرد اعراب در تفسیر قرآن و راهکارهای برون رفت از آن

دانش اعراب از دانش های کلیدی برای فهم قران و راهی برای تجزیه و تحلیل ترکیب های آن به منظور دستیابی به معنای درست و عدم انحراف در تفسیر قرآن است. این دانش نقش ابزاری و ارتباط تنگاتنگی با فهم قرآن دارد که چه بسا غفلت از آن و کم توجهی به اصول و ضوابط ضروری در بهره گیری از آن در تفسیر قرآن، منجر به آسیب هایی در فهم آن شده است. این مقاله به روش توصیفی تحلیلی درصدد پاسخ به این پرسش است که آسیب های کارکرد اعراب در تفسیر قرآن چیست؟ و راه های برون رفت از آن چگونه است؟ از این رو ضمن برشمردن مهم ترین آسیب هایی که از ناحیه به کارگیری نادرست این دانش بر تفسیر قرآن وارد شده است با ذکر نمونه هایی عینی، به تبیین راه های برون رفت از آن ها می پردازد. برای رهایی و برون رفت از آسیب های مورد اشاره توجه به اصولی مانند توجه به ارتباط ناگسستنی اعراب و فهم درست از معنی؛ پرهیز از حمل کلام خدا بر سخن شاذ و غیرفصیح و به کار نگرفتن اعراب در جهت تحمیل دیدگاه های فردی وگروهی برقرآن لازم می باشد و به این نتایج دست یافتیم که با مراعات اصول یاد شده می توان ضمن بهره گیری از مزایای دانش اعراب در فهم و تفسیر قرآن از آسیب ها و چالش های آن از جمله کج فهمی و بد فهمی و تفسیر به رای در امان ماند. افزون بر این، وجوه مختلف اعراب در پاره ای از آیات زمینه ای است برای چند معنایی و برداشت های متعدد مشروط بر اینکه معانی یاد شده با هم منافاتی نداشته باشند.

Keywords:

اعراب قرآن , تفسیر قرآن , دانش نحو , قواعد تفسیر