اثر تیمارهای شیمیایی و آنزیمی بر ارزش غذایی، فراسنجه های تولید گاز و قابلیت هضم تفاله گوجه فرنگی در شرایط آزمایشگاهی

زمینه مطالعاتی: یکی از راه های افزایش ارزش غذایی خوراک های با کیفیت پایین در دام های نشخوار کننده استفاده از روش های فیزیکی و شیمیایی برای عمل آوری آن هاست. هدف: این آزمایش جهت بررسی ارزش غذایی و فراسنجه های تولید گاز و قابلیت هضم تفاله گوجه فرنگی با اعمال تیمارهای مختلف شیمیایی (اتوکلاو، ۳ درصد اوره و ۳ درصد اوره + اتوکلاو) و آنزیمی (در دو سطح ۵/۰ و ۱ درصد) در شرایط آزمایشگاهی انجام شد. روش کار: علاوه بر ترکیبات شیمیایی (ماده خشک، پروتئین خام، دیواره سلولی و خاکستر)، فراسنجه های حداکثر تولید گاز، سرعت تولید گاز، زمان تاخیر، قابلیت هضم ماده خشک، قابلیت هضم دیواره سلولی و انرژی قابل متابولیسم اندازه گیری شد. نتایج:  کمترین غلظت پروتیین خام در تیمار شاهد، و بیشترین غلظت آن در تیمار اوره ۳ درصد (به ترتیب ۸/۲۵۶ و ۳۴۳ گرم در کیلوگرم ماده خشک) مشاهده شد (۰۵/۰>P). همچنین بیشترین غلظت دیواره سلولی نامحلول در شوینده خنثی (دیواره سلولی)، در بین تیمارهای اعمال شده در تیمار شاهد و اتوکلاو مشاهده شد (۰۵/۰>P). تیمار آنزیم یک درصد بالاترین پتانسیل تولید گاز و کوتاه ترین فاز تاخیر را در طی ۱۴۴ ساعت انکوباسیون داشت (۰۵/۰>P). بیشترین مﻘدار گوارشپذیری ماده آلی در تیمار اوره ۳ درصد مشاهده شد (۰۵/۰>P). بیشترین مﻘدار گوارشپذیری دیواره سلولی و ضریب تفکیک، در تیمار اوره ۳ درصد مشاهده شد، در مﻘابل بیشترین مﻘدار توده میکروبی و انرژی قابل متابولیسم مربوط به تیمار آنزیم یک درصد بود. نتیجه گیری کلی: بهطورکلی، با در نظر گرفتن شاخصهایی مانند قابلیت هضم ماده خشک و الیاف نامحلول در شوینده خنثی، ضریب تفکیک و ترکیب شیمیایی میتوان اینطور نتیجهگیری کرد که تیمارهای اوره ۳ درصد و آنزیم در سطح یک درصد باعث افزایش قابلیت هضم تفاله گوجه فرنگی شده است.

Keywords:

تفاله گوجه فرنگی , آنزیم , اوره , تولید گاز آزمایشگاهی , گوارشپذیری