بررسی اثرات سطوح مختلف تنش شوری و تراکم بوته بر عملکرد کمی و کیفی علوفه و دانه کوشیا در شرایط آب و هوایی شهرستان اراک

در این تحقیق شوری آب آبیاری در سه سطح شامل (۱/۴، ۱۸ و ۳۲ دسی زیمنس بر متر) و تراکم بوته در چهار سطح شامل (۱۰، ۲۰، ۳۰ و ۴۰ بوته در متر مربع) به عنوان فاکتورهای آزمایش در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد که اثر شوری بر عملکرد دانه، وزن هزار دانه، ارتفاع، قطر ساقه، عملکرد علوفه، پروتئین، عملکرد پروتئین، درصد ماده خشک قابل هضم، میزان الیاف غیر محلول در شوینده اسیدی (ADF) و مقدار خاکستر معنی دار است. با افزایش سطوح شوری عملکرد دانه، وزن هزار دانه، ارتفاع، قطر ساقه، عملکرد علوفه، پروتئین، عملکرد پروتئین، درصد ماده خشک قابل هضم، مقدار خاکستر کاهش اما میزان الیاف غیر محلول در شوینده اسیدی افزایش یافت. بیشترین عملکرد دانه و علوفه تر به آبیاری با شوری ۱/۴ دسی زیمنس بر متر با تولید ۹/۲۶۷۷ و ۳۳۹۰۷ کیلوگرم در هکتار و کمترین آن متعلق به آبیاری با میزان شوری ۳۲ دسی زیمنس بر متر با تولید ۴/۹۳۲ و ۱۰۹۱۱ کیلوگرم در هکتار بدست آمد. تراکم بر عملکرد دانه، عملکرد علوفه و قطر ساقه معنی دار بود. بیشترین عملکرد دانه با میانگین ۹/۲۲۶۲ کیلوگرم در هکتار در تراکم ۲۰ بوته در متر مربع و کمترین عملکرد دانه با تولید ۳/۱۴۵۹ کیلوگرم در هکتار در تراکم ۱۰ بوته در متر مربع بدست آمد، نتایج نشان داد تولید گیاه کوشیا با شوری ۱۸ دسی زیمنس بر متر به همراه تراکم ۳۰ بوته در متر مربع برای علوفه و تراکم ۲۰ بوته در متر مربع جهت تولید دانه در شرایط این منطقه و مناطق با شرایط اقلیمی مشابه قابل معرفی می باشد.

Keywords:

کوشیا , تراکم بوته , شوری , عملکرد دانه , عملکرد علوفه