بررسی مفاهیم وجهی زمان دستوری در زبان فارسی
Publish place: Iranian Studies، Vol: 3، Issue: 1
Publish Year: 1391
Type: Journal paper
Language: Persian
View: 341
This Paper With 24 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- I'm the author of the paper
Export:
Document National Code:
JR_JOLR-3-1_004
Index date: 19 May 2021
بررسی مفاهیم وجهی زمان دستوری در زبان فارسی abstract
استفاده از زمان دستوری برای بیان مفاهیم وجهی، یا به عبارتی شیوه های استفاده از زمان دستوری به عنوان ابزار اعمال نظر گوینده در مورد محتوای گزاره در زبان فارسی، موضوعی است که در مقاله حاضر مورد بررسی قرار می گیرد. نتایج این بررسی نشان می دهد که ساختارهای زمانی در زبان فارسی چه در زمان گذشته و چه غیر گذشته در قالب های مختلفی از جمله شرطی، انعکاس اشاره ای و ساختار تمنایی و التزامی به طور فعال در انتقال مفاهیم وجهی نقش دارند و در اکثر این موارد زمان دستوری به کمک عناصر بافتی و نشانگر های وجهی به جای ایفای نقش اولیه مکان یابی زمانی، نقشی وجهی را ایفا می نماید. همچنین به نظر می رسد فرآیندهای شناختی از جمله نگاشت استعاری و فضاسازی ذهنی در کنار مسائل بافتی و کاربرد شناختی، نقش ضروری در شکل گیری کارکردهای وجهی زمان دستوری در زبان فارسی ایفا می کنند.
بررسی مفاهیم وجهی زمان دستوری در زبان فارسی Keywords:
بررسی مفاهیم وجهی زمان دستوری در زبان فارسی authors
محمد عموزاده
دانشیار گروه زبان شناسی دانشگاه اصفهان
حدائق رضایی
استادیار گروه زبان شناسی دانشگاه اصفهان