تظاهر آهنگی تکیه دومین در زبان فارسی معاصر

کهنموئی پور (۲۰۰۳) در چارچوب نظری? واج شناسی نوایی و تحت عنوان قاعد? تسطیح معتقد است که در شبک? بازنمایی تکیه، بجز آخرین گروه واجی در سطح گروه آهنگ که تکی? اصلی میگیرد، سایر کلماتی که دارای علامت x در سطح گروه آهنگ هستند تکی? دومین می پذیرند. هدف مقال? حاضر پاسخ به این پرسش است که آیا میتوان برای گروه هایی که تکی? دومین را جذب میکنند شاهدی از نظام آهنگ زبان ارائه کرد. برای یافتن پاسخ این پرسش داده هایی که بر طبق قاعد? تسطیح برخوردار از تکی? دومین بودند توسط نگارندگان تولید و ضبط شد و منحنی زیروبمی داده های ضبط شده به وسیل? نرم افزار پرت استخراج شده، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و پس از تحلیل نظام آهنگ آنها مشخص شد که گروه های واجی که تکی? دومین را جذب میکنند، نواخت مرزنمای %H دارند؛ مگر در مواردی که گروهی که تکی? دومین را جذب کرده است، آخرین گروه واجی یک گروه آهنگ باشد که در این صورت نواخت مرزنمای آن تابع نواخت مرزنمای گروه آهنگ خواهد بود؛ به این معنی که اگر گروه آهنگ نواخت مرزنمای %Hیا %L داشته باشد، نواخت مرزنمای آخرین گروه واجی نیز به ترتیب %H و %L% خواهد بود.

تظاهر آهنگی تکیه دومین در زبان فارسی معاصر Keywords:

تکیه دومین , قاعده تسطیح , گروه آهنگ , گروه واجی , نواخت مرزنما