تحلیل عملکرد و دلایل ناکارآمدی شورای امنیت در بحران سوریه (۲۰۱۱-۲۰۱۸)

هدف: آغاز ناآرامی های داخلی در سوریه به ۱۵ مارس ۲۰۱۱ و از شهر درعا در فاصله ۵۸ کیلومتری جنوب دمشق بازمی گردد. با افزایش درگیری ها و پیچیده شدن بحران در سوریه و رسیدن آن به مرز مخاصمات مسلحانه بین المللی، سازمان ملل متحد در چهارچوب شورای امنیت، اقدام به تدابیر گوناگون جهت مهار بحران این کشور مبادرت کرد؛ بنابراین، هدف اصلی این پژوهش، تحلیل عملکرد شورای امنیت در حل وفصل بحران سوریه است. روش: در جهت تبیین موضوع، از روش توصیفی – تحلیلی و همچنین منابع کتابخانه ای، اینترنتی و اسناد سازمان ملل استفاده شده است. یافته ها: یافته های مقاله حاضر بر این امر دلالت دارد که شورای امنیت در خصوص بحران سوریه در نقش تعدیل کننده بحران، خصوصا در مواردی چون ایجاد آتش بس، گسیل نیروهای حافظ صلح، اقدامات بشردوستانه،تسهیل در فرایند گذار سیاسی، تضمین تمامیت ارضی، کمک به آوارگان و مدیریت تسلیحات شیمیایی سوریه کارنامه مثبتی داشته است. نتیجه گیری: این نهاد به دلیل حق وتوی اعضای دائمی، پیچیدگی ماهیت بحران سوریه و اختلافات سیاسی و منافع متعارض ژئوپلیتیکی روسیه و امریکا و بازیگران منطقه ای، اقدام چشمگیری از جهت جلوگیری از آغاز مخاصمه مسلحانه، توقف آن و برقراری صلح نداشته است.  

Keywords:

بحران سوریه , سازمان ملل متحد , شورای امنیت , امریکا , روسیه