بررسی اثر تنش شوری بر روی افزایش پرولین و قند های محلول در گیاه شن دوست دیودال(Ammodendron persicum)

روند روبه گسترش اراضی بیابانی در اقصی نقاط جهان از جمله مشکلاتی است که مهار آن از دغدغه های جهانی محسوب میگردد. دیودال به عنوان یک گیاه خشکی پسند و به شدت شندوست گونه مناسبی برای استقرار در مناطق خشک و نیمه خشک و همچنین تثبیت تپه های ماسه ای محسوب می شود . در این مطالعه اثر غلظتهای مختلف شوری بر روی دو فاکتور فیزیولوژیکی نهال گیاه دیودال مورد بررسی قرار گرفت . آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار در محیط گلخانه به انجام رسید و فاکتور شوری در پنج سطح آب معمولی، شوری ۲ ،۴ ، ۸ و۱۲ دسیزیمنس بر متر اعمال گردید. نتایج نشان داد که اثر شوری بر دو فاکتور فیزیولوژیکی گیاه دیودال از جمله پرولین و قند های محلول معنیدار است به طوری که افزایش شوری تا سطح ۱۲ دسی زیمنس بر متر باعث افزایش میزان پرولین و قند های محلول گردید. سطح تحمل به شوری گیاه دیودال تا شوری ۲دسی زیمنس بر متر است بنابراین گیاه مورد مطالعه یک گیاه مقاوم به شوری محسوب نمی شود .

Keywords:

گیاه دیودال , شوری , پرولین , خصوصیات فیزیولوژیکی