تحلیل عاملی مقیاس توانمندی حرفه ای مددکاران اجتماعی شاغل در بیمارستان

توانمندسازی با تمرکز ویژه بر مددکاران اجتماعی اخیرا تبدیل به موضوع تفکر و بررسی گردیده است. لازمه شناسایی میزان توانمندی مددکاران اجتماعی وجود ابزاری مناسب است، که با ویژگی های بافتی جامعه ایران مناسبت داشته باشد. مطالعه حاضر با هدف آزمون میزان انطباق و همنوایی بین سازه های نظری و سازه های تجربی مقیاس توانمندی حرفه ای مددکاران اجتماعی انجام یافت. مطالعه حاضر توصیفی و ابزار مورد استفاده مقیاس (SWES) است که دارای ۳۵ گویه است. جامعه آماری مطالعه ۹۰ حاضر نفر از مددکاران اجتماعی شاغل در بیمارستانهای دولتی شهر تهران که از طریق تمام شماری انتخاب و مورد آزمون قرار گرفتند. برای تعیین پایایی از روش آلفای کرونباخ و برای تعیین روایی مقیاس، از روایی محتوا و روایی سازه تحلیل عاملی تاییدی استفاده شد. یافته ها نشان داد که ضرایب آلفای کرونباخ در زیر مقیاسها بین۰,۶۵ تا ۰,۸۰ و آلفای کرونباخ کل مقیاس برابر با ۰,۹۰ بود. تحلیل عامل تاییدی پنج عامل مقیاس مورد آزمون(هویت جمعی، آگاهی انتقادی، شناخت فردی، تمایل به اقدام،دانش و مهارت) را تایید، و با ارزش ویژه بالای ۱، ۵۳,۷ درصد پراکنش کل سازه را تبیین کرد. بررسی ها نشان داد که فرم۳۵ گویه ای توانمندی مددکاران اجتماعی از پایایی و اعتبار کافی برخوردار است و ابزار معتبری برای ارزیابی قدرت حرفه ای مددکاران اجتماعی به شمار می رود.

Keywords:

توانمندی حرفه ای , تحلیل عامل تاییدی , مددکاری اجتماعی پزشکی , مقیاس