تاثیر خشکانیدن شیمیایی قبل از برداشت بر زمان برداشت و کیفیت دانه برنج

  به منظور کاهش خسارت ناشی از بارندگی در زمان برداشت محصول برنج از طریق کاهش سریع رطوبت گیاه با استفاده از محلول پاشی خشکاننده شیمیایی کلرات سدیم و بررسی تاثیر آن بر عملکرد دانه و صفات کیفی آن شامل، کارایی تبدیل برنج سفید، درصد و سرعت جوانه زنی بذر، میزان شکستگی بذر، میزان ترک بذر، مقدار آمیلوز، دمای ژلاتینی شدن و میزان قوام ژل، آزمایشی در سال ۱۳۸۳ در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با ۵ تیمار و ۳ تکرار روی برنج رقم درفک در موسسه تحقیقات برنج کشور (رشت) به اجرا گذاشته شد. تیمارها شامل درصدهای مختلف رطوبت دانه جهت تعیین زمان مناسب محلول پاشی بود. درصد رطوبت برای تیمارهای آزمایشی به ترتیب۲۴ تا ۲۸ درصد (M۱)، بیست و دو تا ۲۴ درصد (m۲) ، بیست تا ۲۲ درصد(M۳) ، هجده تا ۲۰ درصد (M۴) و تیمار شاهد( M۵ که در آن هیچ گونه محلول پاشی صورت نگرفته و زمان برداشت به صورت متداول انجام شد) بود. نتایج نشان داد که اکثر تیمارها، رطوبت دانه و رطوبت اندام های هوایی گیاه را نسبت به شاهد به طور معنی داری کاهش دادند اما تیمارهای M۲ و M۳ بهترین تاثیر را در کاهش رطوبت گیاه داشتند، به طوری که در تیمار M۲ و تیمار M۳ برداشت محصول به ترتیب ۱۲ و ۸ روز زودتر از شاهد انجام شد. در تیمار M۱ به دلیل رطوبت بالاتر دانه ها و عدم همزمانی در رسیدگی محصول پنجه های مختلف یک بوته، تعداد زیادی از خوشه ها به حالت نارس خشک شده و برخی از صفات مطلوب خود را از دست دادند و در تیمار M۴ برداشت محصول فقط ۲ روز زودتر از شاهد انجام گرفت. تجزیه واریانس داده ها نشان دادکه هیچ یک از صفات مورد آزمون تفاوت معنی داری با شاهد نداشتند، بنابراین به نظر می رسد که با مصرف ماده خشکاننده کلرات سدیم می توان محصول برنج را با اطمینان از عدم افت کمیت و کیفیت آن زودتر برداشت نمود و از خسارت های ناشی از بارندگی های آخر فصل اجتناب نمود.

Keywords:

Chemical desiccant , Grain quality , Rice. , برنج , خشکاننده شیمیایی , کیفیت دانه