بررسی تاثیر کوتاه مدت پکلوبوترازول بر رشد رویشی درختان هلو رقم های رداسکین و جی اچ هیل

یکی از مهم ترین مشکلات تولیدکنندگان هلو(Prunus persica)، کنترل اندازه و رشد رویشی این درختان است. استفاده از روش های کنترل کننده رشد که علاوه بر کاهش رشد رویشی کیفیت میوه و میزان عملکرد درختان را افزایش دهد از اصول پر اهمیت مدیریتی در باغ های هلو است. باتوجه به این هدف، در باغ ها کشت و صنعت- مغان درختان بالغ( چهار ساله) هلو از ارقام جی اچ هیل و رداسکین که روی پایه بذری هلو کشت شده بودند، انتخاب شد. پکلوبوترازول در سه غلظت ۰/۰ و۵/۰ و۵/۱ (گرم ماده موثره برای هر درخت) قبل از باز شدن جوانه ها، به صورت کاربرد خاکی اطراف تنه درختان استفاده شد. اثرات کوتاه مدت ناشی از آن در فاصله زمانی ۱۳۷۶- ۱۳۷۵ مورد ارزیابی قرار گرفت. تیمارهای یاد شده براساس طرح آماری اسپلیت پلات با پایه کاملا تصادفی با ۶ تکرار به کار گرفته شد. تاثیر تیمارهای پکلوبوترازول روی برخی از شاخص های رشد رویشی و میزان نسبی آب برگ ها بررسی شد. بر اساس نتایج به دست آمده پکلوبوترازول باعث کاهش شاخص های رشد رویشی مانند کاهش رشد مساحت تنه، طول شاخه و وزن خشک هرس تابستانه و هرس زمستانه در سطح بسیار معنی دار در سال اول بعد از کاربرد شد. وجود رابطه مستقیم بین افزایش غلظت پکلوبوترازول و افزایش اثرهای آن، مانند کاهش رشد رویشی در بررسی نتایج مشخص شد. با توجه به این که در اثر کاربرد پکلوبوترازول در سال اول تا ۷۰% از وزن خشک هرس سالانه کاسته شده است، توجه به این مسئله از نظر اقتصادی می تواند حائز اهمیت باشد.

Keywords:

Peach , Paclobutrazol , Growth regulators , Vegetative growth , Relative water content. , هلو , پکلوبوترازول , کنترل کننده های رشد , رشد رویشی , میزان نسبی آب برگ