تاثیر شوری بر خصوصیات رویشی و فیزیولوژیکی دو رقم گوجه فرنگی در شرایط هیدروپونیک

شوری یکی از مهم ترین موانع در تولید محصولات باغبانی در بسیاری از نقاط دنیا به ویژه مناطق خشک و نیمه خشک است. گوجه فرنگی با نام علمی (.Lycopersicon esculentum L) گیاه یکساله علفی است که تولید جهانی آن به بیش از ۱۵۲ میلیون تن در سال می رسد. در مناطق گرم و خشک که اقلیم مناسبی برای تولید گوجه فرنگی است، شوری یک مشکل اساسی قلمداد می شود. به منظور مطالعه اثر تنش شوری بر خصوصیات رویشی و فیزیولوژیکی گیاه گوجه فرنگی ارقام سوپراسترین-بی و ردکلود آزمایشی به روش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در پنج تیمار و سه تکرار انجام شد. بذرهای گیاه گوجه فرنگی ارقام سوپراسترین-بی و ردکلود در سینی های کاشت پر شده از ماسه شسته شده در محیط گلخانه با رطوبت کافی کاشته شدند. گیاهچه ها در مرحله دوبرگی به ظروف حاوی محلول غذایی جانسون منتقل شدند. پس از استقرار گیاهان در محیط هیدروپونیک، گیاهچه ها تحت پنج تیمار شوری شامل شاهد (صفر) و غلظت های ۴۰، ۸۰، ۱۲۰، ۱۶۰ میلی مول نمک کلرید سدیم قرار گرفتند. نتایج نشان داد که تنش شوری وزن خشک اندام هوایی و ریشه، تعداد برگ، سطح برگ، محتوای کلروفیل برگ ها و شاخص تنش (Fv/Fm) هر دو رقم را به طور معنی داری کاهش می دهد. سطح ویژه برگ (SLA) در هر دو رقم در اثر تیمار شوری کاهش یافت هرچند این کاهش در رقم رد کلود معنی دار نبود. هم چنین شوری باعث افزایش معنی دار در میزان پرولین اندام هوایی هر دو رقم شد. نتایج بیانگر مقاومت نسبی گیاه گوجه فرنگی رقم ردکلود نسبت به رقم سوپراسترین-بی در شرایط تنش شوری است.

Keywords:

Tomato , Salinity stress , Leaf area , Proline , Chlorophyll content , Fv/Fm. , گوجه فرنگی , تنش شوری , سطح برگ , پرولین , کلروفیل نسبی , شاخص تنش(Fv/Fm)