ارزیابی برخی شاخص های فیزیولوژیکی گیاه گوجه فرنگی تحت تاثیر دور آبیاری و سطوح مختلف پلی مر سوپرجاذب A۲۰۰

تنش کم آبی به عنوان مهم ترین تنش غیرزیستی نقش مهمی در کاهش عملکرد گیاهان در جهان دارد. هدف از این مطالعه ارزیابی اثرات دور آبیاری (آبیاری بعد از ۵، ۷، ۹ و ۱۱ روز) و پلی مر سوپرجاذب A۲۰۰ (صفر، ۲/۰، ۳/۰، ۴/۰ و ۵/۰ درصد وزنی) بر برخی از واکنش های فیزیولوژیک گیاه گوجه فرنگی (Solanum lycopersicum) در شرایط گلخانه بود. این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با ۳ تکرار در سال ۱۳۸۹ در گلخانه دانشکده کشاورزی دانشگاه ایلام انجام گرفت. نتایج حاصل از تجزیه آماری داده ها نشان داد دور آبیاری و کاربرد سوپرجاذب اثر معنی داری بر عملکرد کل و پارامتر های فیزیولوژیکی گیاه شامل محتوای نسبی آب برگ (RWC)، بازده مصرف آب (WUE)، کل مواد جامد محلول (TSS)، میزان پرولین، کلروفیل و محتوای مالون دی آلدهید (MDA) دارد. در شرایط خشکی عملکرد کل، RWC، WUE و کلروفیل a کاهش یافت. اما این شرایط سبب افزایش MDA، پرولین و TSS میوه شد. کاربرد پلی مر سوپرجاذب به طور معنی داری سبب افزایش عملکرد کل، RWC، WUE و کلروفیل a و کاهشMDA ، پرولین و TSS میوه شد. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که پلی مر های سوپرجاذب می توانند مقادیر زیادی آب ذخیره و جذب کنند و از این طریق سبب کاهش آثار سوء کم آبی بر گیاهان شوند.

Keywords:

Chlorophyll , Malondialdehyde , Proline , Relative water content , Total soluble solids , Water use efficiency. , بازده مصرف آب , پرولین , کل مواد جامد محلول , کلروفیل , مالون دی آلدهید , محتوای نسبی آب