تاثیر قابلیت نوآوری بر عملکرد تجاری سازی فناوری شرکت های دانش بنیان با تاکید بر نقش میانجی نوآوری سازمانی

زمینه و هدف: هدف از پژوهش حاضر، مطالعه تاثیر قابلیت نوآوری بر عملکرد تجاری سازی فناوری شرکت های دانش بنیان با در نظر گرفتن متغیر میانجی نوآوری سازمانی است. روش شناسی: پژوهش حاضر از جنبه هدف در دسته پژوهش های کاربردی قرار می گیرد و از نظر روش و ماهیت توصیفی- پیمایشی است. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه استاندارد بوده و جامعه آماری پژوهش حاضر ۹۹ شرکت دانش بنیان مستقر در پارک علم و فناوری مدرس می باشند که از میان ۹۹ مدیر ارشد آن ها، تعداد نمونه با استفاده از فرمول کوکران و با توجه به اطمینان از برگشت پرسشنامه کافی(۱۰ درصد حاشیه اطمینان) ۸۷ نفر تعیین شد، که در نهایت ۸۱ پرسشنامه به روش نمونه گیری تصادفی ساده برای تحلیل جمع آوری گردید. تجزیه و تحلیل داده ها شامل آزمون فرضیه ها و سنجش روابط بین متغیرها است که به دلیل تعداد نمونه کم، از تکنیک مدل سازی معادلات ساختاری به وش حداقل مربعات جزئی در نسخه سوم نرم افزارSmartPLS استفاده شده است. یافته ها: بررسی نتایج پژوهش نشان داد قابلیت نوآوری بر عملکرد تجاری سازی فناوری تاثیر معناداری می گذارد و همچنین میانجی گری نوآوری سازمانی در اثرگذاری قابلیت نوآوری بر عملکرد تجاری سازی فناوری مورد تایید قرار گرفت. نتیجه گیری: حفظ مزیت رقابتی و بقا شرکت های دانش بنیان در گرو ارتقا پیوسته قابلیت نوآوری، فراهم نمودن بستری جهت توسعه نوآوری سازمانی و تقویت تجاری سازی فناوری می باشد.

تاثیر قابلیت نوآوری بر عملکرد تجاری سازی فناوری شرکت های دانش بنیان با تاکید بر نقش میانجی نوآوری سازمانی Keywords:

قابلیت نوآوری , نوآوری سازمانی , عملکرد تجاری سازی فناوری , شرکت های دانش بنیان