اثربخشی درمان عقلانی-عاطفی-رفتاری گروهی، معنادرمانی گروهی و تلفیق آن ها بر درمان سوگ ناشی از ضربه عشق دختران نوجوان

سابقه و هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان عقلانی-عاطفی-رفتاری گروهی، معنادرمانی گروهی و تلفیق آن ها بر درمان سوگ ناشی از ضربه عشق در دختران نوجوان است. مواد و روش ها: نمونه پژوهش ۳۶ دختر نوجوان از بین ۵۰ دختر مراجعه کننده به مرکز مشاوره بودند که با استفاده از مقیاس ضربه عشق Ross (۱۹۹۹) دچار ضربه عشقی تشخیص داده شدند. سپس به صورت تصادفی به ۴ گروه ۱۲ نفری تقسیم شدند. تمام شرکت کننده ها به آزمون ضربه عشق در مرحله پیش آزمون پاسخ دادند. برای گروه اول درمان عقلانی-عاطفی-رفتاری گروهی، برای گروه دوم معنادرمانی گروهی و برای گروه سوم درمان ترکیبی از هر دو روش به کار گرفته شد. گروه چهارم هیچ مداخله ای دریافت نکرد. سپس مقیاس ضربه عشق Ross در مرحله پس آزمون در چهار گروه اجرا شد. تغییرات چهار گروه با استفاده از آزمون های تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی بنفرونی مقایسه شد. یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد افزایش نمره های درمان سوگ ناشی از ضربه عشق در پس آزمون معنی دار بوده است. نتایج آزمون بنفرونی نشان داد هر سه روش درمانی در افزایش درمان سوگ ناشی از ضربه عشق در دختران نوجوان موثر بوده اند، ولی درمان تلفیقی در مقایسه با دو روش درمان به طور جداگانه اثربخشی بیشتری داشته است. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان می دهد درمان تلفیقی معنادرمانی و درمان عقلانی-عاطفی-رفتاری می تواند به طور معناداری سوگ ناشی از ضربه عشق را کاهش دهد.

Keywords:

Behavioral Rational Therapy , Emotional , Logotherapy , Love Trauma , درمان عقلانی-عاطفی-رفتاری , ضربه عشق , معنادرمانی