هوش هیجانی و استرس شغلی کارکنان ستادی و مراکز بهداشتی درمانی شهری اندیمشک

هدف: استرس بیماری شایع قرن ۲۱ می باشد و یکی از عمده ترین دلایل استرس در زندگی، استرس شغلی است. این مطالعه با هدف بررسی وضعیت استرس شغلی و هوش هیجانی و ارتباط آنها در کارکنان بهداشتی شهری اندیمشک انجام شد. روش کار: تعداد ۱۴۳ کارمند بهداشتی شاغل در ستاد مرکز بهداشت ومراکز جامع سلامت اندیمشک از طریق پرسشنامه های استاندارد HSE و برادبری ارزیابی شدند. ارتباط بین این دو متغیر با کمک رگرسیون چند متغیره و با تعدیل برای مخدوش کننده ها یی چون سن، جنس و محل کار بررسی شد. یافته ها: غالب شرکت کنندگان مونث (۸۲ درصد) و در استخدام رسمی، بالغ بر ۷۰ درصد کارکنان دارای تحصیلات کارشناسی و بیش از ۶۰ درصد حداقل ۶ سال سابقه کار داشتند. ۶۳ درصد از کارکنان دارای هوش هیجانی متوسط و بالغ بر ۸۶ درصد از استرس شغلی خفیف تا شدید رنج می بردند. آزمون آنالیز واریانس یک طرفه نشان داد که بین استرس شغلی با محل خدمت و جنسیت و همچنین هوش هیجانی با محل خدمت و جنسیت تفاوت معناداری وجود دارد. استرس شغلی به طور معنی داری با هوش هیجانی رابطه معکوس داشت (۴۲/۰- = r). بحث و نتیجه گیری: پرسنل بهداشتی که دارای هوش هیجانی بالاتر بودند، استرس شغلی کمتری داشتند. توصیه می شود  آموزش هوش هیجانی در بازآموزی سالیانه پرسنل گنجانده شود و مطالعه مداخله ای آموزش هوش هیجانی بر روی عوامل استرس زای شغلی انجام گیرد.

Keywords:

Emotional intelligence , Occupational stress , Health workers , هوش هیجانی , استرس شغلی , پرسنل بهداشتی