بررسی عوامل موثر در کاهش رضایتمندی زناشویی در قرنطینه کرونا: یک مطالعه پدیدارشناسانه abstract
مقدمه: زندگی در ایام قرنطینه شرایطی است که در یک قرن اخیر بی سابقه بوده و چنین شرایط جهان شمولی تاپیش از این فقط موضوع فیلم های سینمایی و علمی تخیلی بوده است، این سبک از زندگی، روابط زوجین را بهدلیل صرف زمان بیشتر با همدیگر و نیز نداشتن مهارت های ارتباطی موثر تحت تاثیر قرار داده است و تعارضاتدر برخی زوجین شدت گرفته و
رضایتمندی زناشویی نیز کاهش پیدا کرده است.هدف: مطالعه حاضر که با هدف بررسی عوامل موثر در کاهش
رضایتمندی زناشویی در ایام قرنطینه صورتگرفت یک پژوهش کیفی به شیوه ی پدیدارشناسانه است.روش: مشارکت کنندگان شامل ۵ زوج بودند که به دلیل بروز تعارضات مختلف به مرکز مشاوره مراجعه کردهبودند، و با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. با کسب اجازه از مشارکت کنندگان، همزمان با مصاحبهگفتگوها ضبط و سپس بر روی کاغذ پیاده سازی شد و سپس با استفاده از روش کلایزی Colaizzi عبارات ونوشته ها مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: در پایان سه دسته اصلی در در کاهش
رضایتمندی زناشویی در زوجین مراجعه کننده به مرکز مشاوره درایام کرونا به دست آمد که شامل «۱. عدم مهارت حل تعارض». «۲. عدم مهارت ایجاد صمیمت پایدار» و «۳. عدممدیریت زمان در فضای مجازی و روابط مبتنی بر آن» بودند. هر یک از این سه خوشه دارای دو عامل فرعیبودند که عبارتند از: دسته اول؛ الف) نداشتن مهارت گفتگو، ب) مشکلات کنترل خشم، دسته دوم؛ الف) روابطعاطفی و جنسی ناکارآمد و ب) عدم همکاری در انجام امور منزل، و دسته سوم؛ الف) صرف زمان بسیار در فضایمجازی و ب) پنهان کاری و ارتباط مجازی با افراد دیگر بودند.نتیجه گیری: نتایج این بررسی نشان داد که در دوران قرنطینه سطح
رضایتمندی زناشویی زوجین مورد مطالعهبه دلیل نداشتن برخی مهارت ها کاهش یافته بود. در واقع زمان بیشتر با هم بودن در این زوجین سبب تسریع بروزاختلافات و ایجاد مشکلات در زمینه های مختلف زناشویی شده بود، عدم گفتگوی زناشویی، عدم کنترل خشم،ضعف روابط عاطفی و جنسی، عدم همکاری در انجام امور منزل، عدم مدیریت زمان در فضای مجازی وپنهان کاری در فضای مجازی از جمله عوامل کاهش
رضایتمندی زناشویی بود.