موضوع این مقاله بررسی ارتباط میان
حکمرانی مطلوب و سلامت اداری در
نظام حقوقی ایران می باشد.حکمرانی خوب یکی از مفاهیمی است که به تازگی در عرصه جهانی مطرح گردیده ودولت ها را برآن داشته تا با تکیه براین مفهوم وارائه شاخصه های آن درحیطه کشور خود بتوانند جایگاهی مستحکم برای خود در میان شهروندان بیابند.قطعا ایران نیزاز جمله کشورهایی است که درصددبرقراری
حکمرانی خوب و نظام اداری
مطلوب می باشد .اما همواره با چالش هایی در این زمینه روبرو بوده است.
حکمرانی یکی از مباحث بسیار مهم و در عین حال جدید است که از دهه ۱۹۸۰ به بعد در ادبیات توسعه مطرح شده است.این مساله به ویژه در کشورهای در حال توسعه در راستای استقرار و نهادینه سازی جامعه مدنی در سیاست های مربوط به اعطای کمک ها از جایگاه ویژه ای برخوردار شده است.این پژوهش در دو فصل گردآوری شده است و نتیجه ای که می توانیم ضمن پژوهش بیان کنیم این است که موضوع جامعه خوب و نظام اداری
مطلوب با هدف دستیابی به توسعه انسانی پایدار مطرح شده که در آن بر کاهش فقر و رفاه پایدار، حفاظت و تجدید حیات محیط زیست و رشد و توسعه زنان، تاکید می شود. در
حکمرانی خوب شراکت بین سه رکن اصلی دولت، جامعه مدنی و بخش خصوصی در انجام فعالیت ها وجود دارد که گاهی فراتر از مشارکت است. لذا، ارتباط صحیح و تعاملی سه بخش یاد شده، زمینه تحقق
حکمرانی خوب را در ابعاد اقتصادی، سیاسی و اداری فراهم می سازد.