بررسی رابطه بین کیفیت تجارب یادگیری با استرس علمی و خودکارآمدی پژوهشی دانشجویان

هدف پژوهش بررسی تاثیر کیفیت تجارب یادگیری بر استرس علمیو احساس خودکارآمدی پژوهش دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز بود. روش پژوهش مطالعه حاضر توصیفی از نوع همبستگی است. نمونه تحقیق شامل ۲۶۸ نفر از دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز بود که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی، انتخاب شدند. ابزارهای این پژوهش شامل مقیاس های کیفیت تجارب یادگیری، استرس علمیو احساس خودکارآمدی پژوهش بود که پس از محاسبه روایی و پایایی آن ها، بین نمونه­ توزیع و داده ها با استفاده از مدل معادلات ساختاری تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که کیفیت تجارب یادگیری دانشجویان تاثیر مثبت و معناداری بر خودکارآمدی پژوهشی و تاثیر منفی و معناداری بر استرس علمی دارد. همچنین استرس علمی تاثیر منفی و معناداری بر خودکارآمدی پژوهشی دارد. که این نتایج حاکی از روابط معنادار بین کیفیت تجارب یادگیری، استرس علمی و خودکارآمدی پژوهشی می باشد و این بیانگر آن است که رابطه بین کیفیت تجارب یادگیری با خودکارآمدی پژوهشی آنان به دو صورت مستقیم و غیرمستقیم با واسطه استرس علمی می باشد.

Keywords:

کیفیت تجارب یادگیری , استرس علمی , احساس خودکارآمدی پژوهشی , دانشجویان