تدوین مدل سرزندگی تحصیلی بر اساس ارتباط با مدرسه، جو عاطفی خانواده، انگیزش، خودکارآمدی و درگیری تحصیلی دانش آموزان

هدف از انجام این پژوهش تدوین مدل سرزندگی تحصیلی بر اساس ارتباط با مدرسه، جو عاطفی خانواده، انگیزش، خودکارآمدی و درگیری تحصیلی دانش آموزان بود. از نظر روش پژوهش، توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش آموزان پایه های اول و دوم مقطع متوسطه دوم شهر اصفهان در سال ۱۳۹۸-۱۳۹۷ بودند. که از میان آنها به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای، نمونه ای به تعداد ۳۷۵ نفر انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده های موردنیاز تحقیق از ابزار پرسشنامه استفاده شد که شامل مقیاس های سرزندگی تحصیلی دهقانی زاده وحسینی چاری (۲۰۱۳)، ارتباط با مدرسه پناغی و همکاران (۱۳۹۰)، جو عاطفی خانواده رضویه وسامانی (۱۳۷۹)، خودکارآمدی تحصیلی پاتریک، هیکس و رایان (۱۹۹۷)، مقیاس درگیری تحصیلی ریو (۲۰۱۳) و مقیاس انگیزش تحصیلی هارتر (۱۹۸۱) بود. نتایج به دست آمده نشان داد در سطح اطمینان ۹۵ درصد تاثیر مستقیم ارتباط با مدرسه بر سرزندگی تحصیلی با ضریب تاثیر ۲۰۷/۰ تایید شد. همچنین درگیری تحصیلی دارای تاثیر بر سرزندگی تحصیلی با ضریب تاثیر ۳۵۶/۰ و خودکارآمدی دارای تاثیر بر سرزندگی تحصیلی با ضریب تاثیر ۲۰۲/۰ است. یافته ها نشان داد که اثرغیرمستقیم ارتباط با مدرسه بر سرزندگی تحصیلی با میانجی گری درگیری تحصیلی تایید می شود که شدت اثر غیر مستقیم برابر با ۲۰۶/۰ است، اثر غیرمستقیم جوعاطفی خانواده بر سرزندگی تحصیلی با میانجی گری درگیری تحصیلی نیز تایید می شود که شدت اثر غیر مستقیم برابر با ۰۵۵/۰ است، همچنین اثر غیرمستقیم انگیزش تحصیلی بر سرزندگی تحصیلی با میانجی گری خودکارآمدی تایید می شود که شدت اثر غیرمستقیم برابر با ۰۸۴/۰ است (۰۵/۰>p).

Keywords:

Academic engagement , educational motivation , academic buoyancy , academic self-efficacy , school connection , family emotional atmosphere , سرزندگی تحصیلی , ارتباط با مدرسه , جو عاطفی خانواده , خودکارآمدی , درگیری تحصیلی , انگیزش تحصیلی