پژوهشی درباره آثار و نسخ خطی ابوالفضل میکالی

آل­میکال، از برجسته­ترین خاندان­های ایرانی هستند که نیاکان آنها پادشاهی سغد و سمرقند پیش از اسلام را عهده­دار بودند و بعدها با پیوستن به خلافت عباسی، گرایش شدیدی به زبان و ادب عربی پیدا کردند. امیر ابوالفضل میکالی (فوت ۴۳۶ق) ادیبی برجسته بود که آوازه­اش تا دور دست­ترین مناطق غرب اسلامی پیچید و دیوان شعر و رسائل وی که انباشته از صنعت تجنیس و سجع بود، مورد مطالعه، استناد و تحسین قرار گرفت. با توجه به وجود ابهاماتی درباره شخصیت و به ویژه آثار او، نگارندگان در این جستار، کوشیده­اند با تحقیقی تاریخی شخصیت علمی و ادبی او را تبیین کنند و پژوهشی نوین در آثار وی، به خصوص آثار نویافته به دست دهند. معرفی چندین کتاب جدید که دست­نوشته هستند و از دید پژوهشگران پنهان بوده­اند و نیز بیان مختصرگونه­ای از محتوای آنها و نیز تبیین ابهامات موجود در آثار میکالی، از نتایج این تحقیق به شمار می­رود.

Keywords:

ادب عربی , آثارپژوهی , نسخه های خطی , آل میکال , ابوالفضل میکالی