پسوند «الف و نون» نسبت فارسی یا علامت مثنای عربی؟ نقدی بر سخنان ناجی معروف و جست وجویی در اعلام تاریخی بصره
Publish place: Journal of Arabic Literature، Vol: 9، Issue: 2
Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 2,232
This Paper With 16 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JALIT-9-2_008
تاریخ نمایه سازی: 22 خرداد 1400
Abstract:
غالبا گمان بر این است که پیوند زبان فارسی با زبان عربی، محدود به واژگان معرب است؛ ولی شواهد تاریخی نشان می دهد که ارتباط میان این دو زبان، ریشه دارتر از واژ گان معرب است. پسوند «الف و نون»، شاهدی مهم در پیوند با تاثیر و نفوذ ریشه دار زبان فارسی در زبان عربی است. از خویشکاری های این پسوند فارسی، نسبت ساز بودن آن است؛ اما نکته جالب توجه، حضور این پسوند در شماری از اعلام تاریخی بصره است. نخستین کسی که به این نکته اشاره کرده، یاقوت حموی در کتاب معجم البلدان است. سده ها پس از یاقوت، ناجی معروف، مورخ معاصر عراقی به این موضوع پرداخت و سخن یاقوت را نادرست انگاشت و این پسوند را نه پسوند نسبت ساز فارسی بلکه نشانه مثنای عربی تلقی نمود. ایشان به تخطئه سخن یاقوت بسنده نکرد، بلکه فراتر از این، پسوند «الف و نون» جمع فارسی را نیز همان الف و نون مثنای عربی دانست که وارد زبان فارسی شده و معنای جمع پیدا کرده است. شواهد عینی تاریخی و زبانی نشان می دهد که سخن ناجی هم در ارتباط با نظر یاقوت و هم در پیوند با نشانه جمع فارسی، نادرست می نماید.
Keywords:
Authors
ناصر زارع
استادیار گروه زبان و ادبیات عربی دانشگاه خلیج فارس
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :