اثر حاد توانمندسازی پس فعالی با تحریک فراجمجمه ای با نویز تصادفی بر برخی متغیر های الکتروفیزیولوژیک و عملکردی در مردان ورزشکار
Publish place: Journal of Sport Physiology، Vol: 11، Issue: 44
Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 213
This Paper With 24 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JSP-11-44_002
تاریخ نمایه سازی: 23 خرداد 1400
Abstract:
هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی اثرهای ترکیب توانمندسازی پس فعالی (PAP) و تحریک فراجمجمه ای و نویز تصادفی (tRNS)، بر حداکثر فعالیت عضلات در آزمون MVIC و انتگرال الکترومیوگرافی در آزمون نگه داشتن پای راست در حالت باز روی دستگاه بدن سازی بود. در این مطالعه، ۱۰ دانشجوی ورزشکار از رشتههای کشتی، دوومیدانی و والیبال با میانگین سنی ۱/۲۹ سال به صورت داوطلبانه شرکت کردند. آن ها در چهار جلسه مجزا و با فاصله ۲۴ ساعت، یکی از چهار پروتکل گرم کردن معمول و دریافت tRNS ساختگی (گروه کنترل)، گرم کردن معمول و دریافت tRNS، گرم کردن معمول و اجرای یک نوبت حرکت جلو پا با پای راست روی دستگاه بدن سازی و گرم کردن معمول و دریافت tRNS به همراه اجرای یک نوبت حرکت جلو پا با پای راست روی دستگاه بدن سازی را اجرا کردند. درهنگام اجرای آزمونها، هم زمان سطوح فعالیت امواج مغزی و عضلاتپهن خارجی، راست رانی و پهن داخلی پای راست، به ترتیب با استفاده از الکتروانسفالوگرافی و الکترومیوگرافی ثبت شدند. نتایج نشان دهنده افزایش معنادار توان مطلق امواج مغزی تنها در کانال Cz درهر سه روز پس آزمون نسبت به پیش آزمون در هر دو آزمون MVIC (P = ۰.۰۰۱) و نگه داشتن پای راست در حالت باز روی دستگاه بدن سازی (P = ۰.۰۰۱)بود. مقادیر حداکثر فعالیت عضلات هدف در آزمون MVIC و مقادیر IEMG عضلات هدف در آزمون نگه داشتن پای راست در حالت باز روی دستگاه بدن سازی، حاکی از افزایش معنادار در هر سه روز پس آزمون نسبت به پیش آزمون در هر سه عضلات هدف بود (P = ۰.۰۰۱). مدت زمان نگه داشتن پای راست در حالت باز روی دستگاه بدن سازی، به صورت چشمگیری در هر سه روز پس آزمون نسبت به پیش آزمون افزایش یافت(P = ۰.۰۰۱).به نظر میرسد به کارگیری tRNS، PAP و ترکیب این دو با یکدیگر پس از گرم کردن نسبت به گرم کردن به تنهایی، سبب افزایش فعالیت مغزی، حداکثر فعالیت عضله، انتگرالالکترومیوگرافی و مدت زمان نگه داشتن پای راست در دو آزمون نام برده میشود که دراین میان، ترکیب tRNS و PAP به مراتب دارای اثرهای همافزایی در مقایسه با این دو روش به تنهایی است.
Keywords:
توانمندسازی پس فعالی , تحریک الکتریکی مغز از روی جمجمه , الکترومیوگرافی , الکتروانسفالوگرافی , حداکثر انقباض ایزومتریک ارادی , انتگرال الکترومیوگرافی
Authors
حسین رمضانی
دانشجوی دکترای فیزولوژی عصب و عضله، دانشگاه مازندران
ضیاء فلاح محمدی
دانشیار فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه مازندران
سمیه نامدار طجری
استادیار رشد و رفتارحرکتی، دانشگاه مازندران
رضا خان بابائی
استادیار نوروفیزیک، دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :