ارتقاء امید در بیماران در مرحله پایان حیات با آموزش حمایت روانی اجتماعی به پرستاران

مقدمه:. توجه پرستاران به دغدغه های دینی و معنوی بیماران و امید که یکی از مفاهیم مهم در بعد حمایت روانی اجتماعیمی باشد، از اجزای اصلی مراقبت تسکینی است. هدف از این مطالعه، تعیین ارتقاء امید در بیماران در مرحله پایان حیات باآموزش حمایت روانی اجتماعی به پرستاران می باشد.روش کار: این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی و با طرح پیش آزمون- پس آزمون بود. نمونه گیری از نوع تصادفی و شامل ۴۰ نفر بود. مداخله شامل آموزش مفهوم حمایت روانی اجتماعی و ابعاد آن، به مدت دو جلسه چهل وپنج دقیقه ای بود. دادهها با استفاده از پرسشنامه مشخصات دموگرافیک و خودکارامدی درک شده گردآوری شدند. پرسشنامه قبل و بعد از آموزشتوسط نمونه ها تکمیل گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه ۱۶ و با استفاده از آمار توصیفی واستنباطی انجام شد.نتایج: میانگین سنی مشارکت کنندگان ۶ / ۳۸ سال و سابقه کاری آنان ۱۴.۲۵ سال بود. اکثریت مشارکت کنندگان زن (۸۵ %)و دارای تحصیلات کارشناسی (۹۲.۵ %) بودند. بر اساس یافته ها میانگین نمره خودکارآمدی درک شده در بعد حمایت روانیاجتماعی، بعد از آموزش (۳ / ۳ ± ۱ / ۱۹)، بیشتر از قبل از آموزش (۰۳ / ۴ ± ۸ / ۱۳) شده بود، این تفاوت نیز از نظر آماری معناداربود (۰۰ / ۰ = P).نتیجه گیری: آموزش حمایت روانی و اجتماعی و ابعاد آن موجب افزایش خودکارآمدی درک شده پرستاران شد. از آنجایی کهتمام اعضای تیم مراقبت های بهداشتی نقش مهمی در ا مراقبت تسکینی دارند، لذا مدیران پرستاری برای به حداکثر رسیدنظرفیت پرستاران، می توانند با برنامه ریزی و حمایت های لازم در زمینه این آموزش، گام موثری بردارند.

Keywords:

آموزش , معنویت , امید , پرستار , حمایت روانی اجتماعی , خودکارآمدی درک شده