تحلیل فضایی ارزش کیفیت محیطی روستاهای هدف گردشگری (مطالعه موردی: دهستان فضل، شهرستان نیشابور)

مبنای سنجش کیفیت محیط روستاهای گردشگری، معیار رضایتمندی از شاخص­های کیفیت محیط از دیدگاه روستاییان و کارشناسان است. این تحقیق از نوع کاربردی و روش انجام آن توصیفی  - تحلیلی است. به منظورگردآوری داده­های مورد نیاز از دو روش اسنادی و میدانی (ابزار پرسشنامه)  استفاده شد. نتایج به دست آمده از تحلیل شاخص­های کیفی نشان می­دهند که در مجموع از میان ۷ شاخص، مقدار ۶ شاخص(بصری و جاذبه­های گردشگری، زیست محیطی، بافت و شبکه های ارتباطی، محیط اجتماعی و پویایی محیط) بالاتر از اندازه میانگین بوده است و معادل کیفیت نسبتا مطلوب ارزیابی می­شود و شاخص (عملکردی - ساختاری،) از اندازه میانگین کمتر بوده و وضعیت مناسبی ندارد. همچنین اولویت بندی روستاهای هدف گردشگری دهستان فضل با استفاده از تکنیک ارزیابی تولید وزنی تجمعی (WASPAS)نشان می­دهد محیط گردشگری بوژان و سمرقند در تمام ارزیابی­ها وضعیت مناسبی را به خود اختصاص داده اند و در آخرین مرتبه روستای غار و روی قرار دارند. بنابراین، توسعه نماگر های عملکردی – ساختاری مانند امکانات و تسهیلات اقامتی، پذیرایی، خدمات مالی، خدمات فروشگاهی و... می­تواند نقش مهمی در بالابردن مطلوبت کیفیت محیط و امکان رقابت با دیگر مکان­های گردشگری و جذب گردشگران داشته باشند و زمینه توسعه پایدار منطقه را فراهم کنند.

Keywords:

Spatial Analysis , Local Residents , Environmental Quality , Rural Tourism , WASPAS , Fazl Dehestan , تحلیل فضایی , ساکنان محلی , کیفیت محیط , گردشگری روستایی , WASPAS , دهستان فضل.