بررسی تطبیقی عناصر روایی در انیمیشن آخرین داستان و داستان ضحاک در شاهنامه

اقتباس از شاهنامه به دلیل دارا بودن داستان های حماسی و مضامین انسانی و قابل درک برای عموم، همچنین قابلیت انطباق با هر زمان و مکان، همواره در ایران مورد توجه سازندگان آثار انیمیشن قرار گرفته است. با این وجود عمدتا فیلمسازان نتوانسته اند به کسب موفقیت های چشمگیر و ساخت آثاری تاثیرگذار نائل آیند که می توان دلیل آن را به غیر از مسائل تکنیکی، عدم توجه کافی به تفاوت موجود میان روایات و نحوه اقتباس صحیح سینمایی دانست. برای اینکه اقتباس مطلوبی از ادبیات خصوصا متون کهن حاصل شود، لازم است تغییراتی در زبان و عناصر روایت فیلم صورت پذیرد. لذا مقاله حاضر می کوشد با روش توصیفی-تطبیقی و با توجه به نظریات پژوهشگرانی همچون جیمز دادلی اندرو در باب اقتباس و نیز با نظر گرفتن مناسبات میان ادبیات و سینما به بررسی نحوه به کارگیری عناصر روایی و نقد تطبیقی آنها بپردازد. از همین روی اثر انیمیشن سینمایی آخرین داستان به کارگردانی اشکان رهگذر که نامزدی دریافت جایزه اسکار را در کارنامه خود دارد، به عنوان نمونه اقتباس جهت بررسی ارائه می گردد. که براساس یافته های پژوهش، عناصر روایی در هر دو اثر مکتوب و سینمایی در کنار یکدیگر قرار گرفته و مولفه های خلق اثر اقتباسی جذاب و موفق استنتاج شده است و می تواند راهنمای بازنمایی و تولید آثار انیمیشن خلاقانه و موثر از متون کهن ایران زمین باشد.

Keywords:

اقتباس , انیمیشن , عناصر روایی , شاهنامه , داستان ضحاک