روش های نوین جهت مدیریت و سیاستگذاری در جنگلهای مدیترانهای

جنگلهای مدیترانهای 1/5 درصد سطح کل جنگلهای زمین را تشکیل میدهند که در مقایسه با جنگلهای بورال (سوزنی برگ سرد شمالی) و تروپیکال (حاره یا گرمسیری) بخش کوچکی میباشد. اما، خصوصیات بیولوژیکی (زیستی)، فیزیکی و تاریخی، جنگلهای مدیترانهای را میراث طبیعی منحصر به فردی از اقلیم و قاره ما کرده است. جنگلهای مدیترانهای با مجموعه قابل توجهی از خصوصیاتی که آنها را از نظر طبیعی و زیبایی شناختی جذاب نموده، طبقه بندی شده است؛ این اکوسیستم از یک طرف شکننده نیز هست، و به دلیل مذکور معیارهای ویژهای برای حفاظت و مدیریت آنها در نظر گرفته شده است. رفتارهای بشری مخصوصاً چرای دام و علاوه بر آن آسیب های حاصل از آتش سوزیهای ناگوار برای دهههای طولانی به این مناطق فشار وارد نموده است. امروزه مشکل اطمینان از پایداری جنگل می تواند با استفاده از روش های امروزی و معاصر برنامه ریزی جنگل و مدلهای پیشرفته رشد و محصول جنگل رفع گردد که اینها با توجه به انعطاف پذیری بیشتر در زمینه هدف و زمانبندی بهره برداری قادر به پیش بینی محصولات ترکیبی هستند. طی چهار دهه گذشته دانشمندان جنگل چگونگی استفاده از برنامه نویسی ریاضی مثل برنامه ریزی خطی و برنامه ریزی آرمانی را در برنامه ریزی جنگل نشان داده و اثبات کرده اند. کاربرد بهینه سازی ذهنی یا غیر مستدل نیز رواج بیشتری در برنامه ریزی جنگل همراه با اهمیت فزاینده اهداف اکولوژیکی مدیریت جنگل داشته است. لذا مباحث اکتشافی و ابتکاری جدید قادر خواهند بود تا محدوده وسیعی از مشکلات مدیریت اکوسیستم های جنگلی مدیترانه ای را نشان دهند. از این رو آنها ابزارهای تصمیم گیری قدرتمندی برای کاربران و استفاده کنندگان نهایی، از مالکان کوچک جنگلهای خصوصی تا مدیران عمومی، خواهند شد

Keywords:

جنگلهای مدیترانه , مدیریت , آتش سوزی , برنامه ریزی خطی