بررسی تاثیر رهبری تحول گرا بر قصد ترک شغل با تبیین نقش میانجی جو، فرهنگ و تعهد سازمانی

هدف از این تحقیق بررسی تاثیر رهبری تحول آفرین بر قصد ترک شغل با تبیین نقش میانجی جو، فرهنگ و تعهد سازمانی می باشد. پژوهش از حیث هدف کاربردی و از نظر ماهیت و روش توصیفی از نوع همبستگی و به صورت پیمایش است. جامعه آماری شامل مدیران و کارکنان شعب اداره کل سازمان تامین اجتماعی یزد در سطح شهر یزد بوده که تعداد ۲۲۹ نفربا بهره گیری از فرمول کوکران و با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شده اند. ابزار تحقیق پرسشنامه استاندارد مشتمل مقیاس ۱۶ گویه ای رهبری تحول گرا آویلو وهمکاران ۱۹۹۹، ۹ گویه ای فرهنگ سازمانی شیم ۲۰۱۰ گویه ای جز سازمانی شیم ۲۰۱۰، ۸ گویه ای تعهد سازمانی ماودی وهمکاران ۱۹۷۹ و ۴گویه ای قصد ترک شغل کراسلی و همکاران ۲۰۰۷ بوده و تجزیه و تحلیل داده ها آزمون فرضیه ها با استفاده از تکنیک مدل سازی معادلات ساختاری انجام شده است. نتایج بدست آمده نشان می دهد که رهبری تحول گرا بر فرهنگ سازمانی، جوسازمانی، تعهد کارکنان تاثیر مثبت و معناداری داشته و این درحالی است که بر قصد ترک شغل تاثیر معناداری را نشان نمی دهد. فرهنگ سازمانی و جو سازمانی دارای رابطه معنادار و مثبتی با تعهد سازمانی بوده و این در حالی است که بر قصد ترک شغل تاثیر معناداری ندارند. سازمانی در رابطه بین رهبری تحول گرا با قصد ترک شغل نقش میانجی را ایفا نموده واین در حالی است که فرهنگ سازمانی و جو سازمانی این رابطه را میانجی گری نمی کنند.

Keywords:

رهبری تحول گرا , جو سازمانی , فرهنگ سازمانی , تعهد سازمانی , قصد ترک شغل