بررسی تاثیر مناطق ویژه اقتصادی بر میزان اشتغال زائی

ایجاد مناطق ویژه اقتصادی یکی از اهداف برنامه ریزی های راهبری، منطقه ای و ملی است که با هدف افزایش اشتغال و رفاه عمومی انجام می گیرد. اجرای چنین برنامه هایی مستلزم هزینه و فعالیت های گسترده ای است که باید پیامدهای آن پاسخگوی زمان و هزینه بالای آن باشد. از این رو در این مطالعه تاثیر مناطق ویژه اقتصادی بر میزان اشتغال و سطح رفاه منطقه مورد بررسی قرار گرفته است. این پژوهش با رویکردی کاربردی در شهرهای ساحلی شمالی صورت گرفته است. جامعه آماری این پژوهش شامل مدیران و کارشناسان مناطق ویژه اقتصادی در سه منطقه امیرآباد، نوشهر و آستارا می باشند. بر اساس آمار موجود بطور کلی ۱۳۶ نفر می باشند. حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران ۱۰۰ نفر برآورد شده است. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه استفاده گردید. روایی پرسشنامه با سه روش روایی همگرا، روایی واگرا و تحلیل عاملی بررسی و اعتبار سنجی شد. آلفای کرونباخ پایایی پرسشنامه کلی ۰/۸۷۵ محاسبه شد و آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی تمامی ابعاد نیز بالای ۰/۷ محاسبه گردید. برای تحلیل داده ها از روش حداقل مربعات جزئی استفاده شد. نتایج تحلیل داده ها نشان داد که مناطق ویژه اقتصادی در شهرهای ساحلی شمالی بطور مستقیم بر سطح رفاه مردم این منطقه تاثیر دارند. همچنین این منطق و زیرساخت های آن با افزایش میزان اشتغال بطور غیرمستقیم نیز رفاه عمومی را افزایش می دهند. بر این اساس پیشنهاد می شود با استفاده از تمامی ظرفیت های بالقوه موجود و افزودن زیرساخت ها و ظرفیت های جدید، به توسعه هرچه بیشتر این مناطق در شهرهای شمالی پرداخته شود.

Keywords:

مناطق ویژه اقتصادی , میزان اشتغال , سطح رفاه , شهرهای ساحلی شمالی