تاثیر روش تدریس مشارکتی بر خودکارآمدی و مهارت های ارتباطی دانش آموزان دوره ابتدایی شهر کرج

پژوهش حاضر با هدف تاثیر روش تدریس مشارکتی بر خودکارآمدی و مهارت های ارتباطی دانش آموزان انجام گرفته است. پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از لحاظ روش، شبه آزمایشی است که در آن طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. جامعه موردنظر در پژوهش حاضر را تمامی دانش آموزان دوره دوم ابتدایی منطقه ۱۴ تهران تشکیل دادند پس از دریافت لیست مدارس در منطقه ۱۴، دو مدرسه دخترانه و دو مدرسه پسرانه از میان آنها انتخاب شد و از هر مدرسه دو کالس انتخاب گردید و ۶۰ نفر به عنوان نمونه انخاب شدند که به طور تصادفی در گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند . ۳۰ نفر از دانش آموزان انتخاب شده در گروه کنترل و ۳۰ نفر نیز در گروه آزمایش قرار گرفتند. جهت جمع آوری داده های تحقیق در بخش میدانی از پرسشنامه خود کارامدی و پرسشنامه مهارت های ارتباطی استفاده شد. برای بررسی سواالت پژوهش از تحلیل کوواریانس و آزمون تی مستقل استفاده شد. نتایج بدست آمده نشان داد که تدریس مشارکتی موجب تعدیل خودکارآمدی دانش آموزان در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شده است، همچنین تدریس مشارکتی موجب تعدیل مهارت های ارتباطی دانش آموزان در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شده است و نتایج آزمون تی نشان داد که بین نمرات مهارت های ارتباطی و خودکارآمدی دختران و پسران تفاوت معناداری وجود دارد.

Keywords:

تدریس مشارکتی , خودکارآمدی , مهارت های ارتباطی , دانش آموزان.