تاثیرتعاملی سبک های یادگیری با کانون توجه در یادگیری یک مهارت حرکتی مجرد

هدف از پژوهش حاضر بررسی  تاثیر تعاملی سبک های یادگیری با کانون توجه در یادگیری مهارت پرتاب دارت بود. جامعه آماری شامل دانشجویان دختر دانشگاه تبریز بودند که از بین داوطلبین ناآشنا به مهارت پرتاب دارت و با رعایت سایر شرایط پژوهشی تعداد ۴۰ نفر در چهار گروه ۱۰ نفری سبک یادگیری واگرا-توجه درونی، سبک یادگیری واگرا-توجه بیرونی، سبک یادگیری همگرا-توجه درونی و سبک یادگیری همگرا-توجه بیرونی اختصاص داده شدند. آزمودنی ها پس از شرکت در پیش آزمون در دو هفته و هر هفته ۳ جلسه و هر جلسه ۵ بلوک ۱۰ کوششی را انجام دادند. بعد از اتمام مرحله اکتساب آزمون یادداری فوری و انتقال و یک هفته  بعد، آزمون یادداری تاخیری انجام گرفت. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون کروسکال والیس تحلیل شدند. نتایج نشان داد که بین سبک های یادگیری و کانون توجه در مرحله اکتساب، یادداری فوری، یادداری تاخیری و انتقال در خطای شعاعی و میانگین در آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون کروسکال والیس  تفاوت معناداری وجود ندارد (۰۵/۰ P < ) ولی بین گروه ها تفاوت معناداری در خطای متغیر آزمون انتقال (آزمون کروسکال والیس) وجود داشت (۰۵/۰P>). به نظر می رسد سبک یادگیری همگرا با توجه بیرونی و سبک یادگیری واگرا با توجه درونی منجر به یادگیری بیشتری می شود. 

Keywords:

کانون توجه , سبک یادگیری , مهارت مجرد