تعامل فرهنگ یادگیری سازمانی با ظرفیت جذب، نوآوری باز و رهبری توانمندساز در شرکت های دانش بنیان: تحلیل یک مدل میانجی تعدیل شده

هدف از تحقیق حاضر، بررسی اثر رهبری توانمندساز بر نوآوری باز با در نظر گرفتن فرهنگ یادگیری سازمانی و تعدیل­گری ظرفیت جذب بوده است. تحقیق حاضر از لحاظ روش تحقیق همبستگی و از لحاظ هدف از نوع کاربردی بوده است. ابزار تحقیق بر اساس پرسش­نامه استاندارد نقش بندی و تابش (۲۰۱۸) می­باشد که پس از سنجش روایی (همگرا، واگرا و اکتشافی) و پایایی (آلفای کرونباخ، ترکیبی و دایسترا)، از طریق مشارکت ۱۳۱ نفر از مدیران و کارشناسان شرکت­های دانش بنیان استان چهارمحال و بختیاری که با روش نمونه­گیری تصادفی و از طریق جدول مورگان، انتخاب شدند، اجرا گردید. روش تجزیه و تحلیل اطلاعات، در دو سطح توصیفی و استنباطی و از طریق نرم­افزارهای «SPSS۲۵» و «WarpPLS۷» اجرا شد. یافته­هایی تحقیق نشان داد، بیشترین ضریب مسیر (β=۰.۷۹) و ضریب تعیین (R۲=۰.۶۳) مربوط به مسیر رهبری توانمندساز به فرهنگ یادگیری سازمانی بوده است، همچنین فرهنگ یادگیری سازمانی به طور کامل، رابطه بین رهبری توانمندساز و نوآوری باز داخلی (VAF=۰.۶۴) و خارجی (VAF=۰.۶۹) را میانجی­گری نموده است.

Keywords:

فرهنگ یادگیری سازمانی , نوآوری باز , ظرفیت جذب , رهبری توانمندساز , شرکت های دانش بنیان , مثلث بندی متدولوژیکی