اثربخشی بوپروپیون بر عملکرد جنسی زنان مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس: یک کارآزمایی بالینی

مقدمه: اختلالات جنسی در زنان مبتلا به بیماری مولتیپل اسکلروزیس (MS) شیوع نسبتا زیادی دارد و بر کیفیت زندگیشان اثر می گذارد. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر بوپروپیون آهسته رهش بر عملکرد جنسی زنان مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی شده در سال ۱۳۹۸ بر روی ۶۰ زن مبتلا به MS نوع بهبود یابنده- عودکننده که تحت درمان معمول MS و دارای اختلالات جنسی بودند، انجام شد. افراد به دو گروه ۳۰ نفره دریافت کننده بوپروپیون و پلاسبو تقسیم شدند. پرسشنامه های صمیمیت و جنسی مولتیپل اسکلروزیس، شاخص عملکرد جنسی زنان، و شدت خستگی و همچنین پرسشنامه افسردگی بک II پیش، ۴ و ۸ هفته پس از شروع مداخلات برای تمامی بیماران تکمیل شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۲۰) و آزمون های تحلیل واریانس و اندازه گیری های مکرر انجام شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: نمره پرسشنامه عملکرد جنسی ۸ هفته پس از مداخلات در گروه دریافت کننده بوپروپیون (۸۵/۴۵±۹۶/۹) به طور معنی داری کمتر از گروه پلاسبو (۴۶/۱۱±۵۶/۵۳) بود (۰۰۷/۰=p). همچنین نمره افسردگی در دو مرحله پس از مداخله در گروه بوپروپیون (۰۳/۲۳±۲۶/۱۱) کمتر از گروه پلاسبو (۴۳/۱۳±۸۶/۳۷) بود و در سیر مداخلات کاهش یافته بود (۰۰۰۱/۰p<). نمره شاخص عملکرد جنسی FSFI و زیرمقیاس های آن در طول مطالعه در گروه بوپروپیون (۸۸/۲۵±۶۷/۲) نسبت به گروه دریافت کننده پلاسبو (۸/۲±۴۴/۱۷) بهبود یافت که نشان دهنده تداوم اثربخشی بوپروپیون مستقل از تغییرات نمرات افسردگی و خستگی در طی درمان در این بیماران بود (۰۰۱/۰p<). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه اثربخشی درمان با بوپروپیون در بهبود اختلالات جنسی در بیماران زن مبتلا به MS را نشان داد.

اثربخشی بوپروپیون بر عملکرد جنسی زنان مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس: یک کارآزمایی بالینی Keywords:

اختلالات جنسی , بوپروپیون , مولتیپل اسکلروزیس