نمکزدایی به روش اسمزمعکوس و یون زدایی خازنی

Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 516

This Paper With 7 Page And PDF and WORD Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

GECCONF05_019

تاریخ نمایه سازی: 26 تیر 1400

Abstract:

نمک زدایی یک فرآیند جداسازی است که از آن برای کاهش میزان نمک محلول آب شور به میزان قابل استفاده میکنند. فرایند نمک زدایی شامل سه جریان مایع است: آب تغذیه شور(آب شور یا آب دریا)، آب محصول کم نمک و کنسانتره بسیار شور(آب نمک یا آب رد شده.) آب خوراک شور از منابع اقیانوسی یا زیرزمینی تهیه می شود. این ماده با فرآیند نمک زدایی به دو جریان خروجی جدا می شود :آب محصول با شوری کم و جریان های کنسانتره (حالت تلغیظ شدهء یک ماده) بسیار شور. بسیاری از جوامع ساحلی که یک منبع بسیارشور تقریبا پایان ناپذیری دارند با مشکل نمک زدایی روبه رو هستند اگرچه برخی از مواد محلول در آب ، مانند کربنات کلسیم ، می توانند با تصفیه شیمیایی حذف شوند ، سایر ترکیبات رایج ، مانند کلرید سدیم ، به روش های پیچیده تری از نظر فنی نیاز دارند که در مجموع به آنها شیرین سازی می گویند .در سال های گذشته ، هزینه جداسازی نمک و شیرین سازی آب های شور را به یک منبع غیر عملی آب آشامیدنی تبدیل می کرد . با این حال ، از دهه ۱۹۵۰ ، تحت شرایط خاص به نظر می رسد که نمک زدایی از نظر اقتصادی برای مصارف عادی عملی است.امروزه روش های متعددی برای جداسازی وجود دارد اما روش اسمزمعکوس و یون زدایی خازنی بسیار کاربردی تر و محبوب تر برای جداسازی در مقیاس صنعتی است. با این حال این دو دارای معایبی هستند زیرا روش جداسازی آب با انرژی کمتر، مزیت خاصی خواهد داشت ظرفیت کارخانه های آب شیرین کن اسمز معکوس که طی یک دوره بیست ساله بین ۱۹۶۰ و ۱۹۸۰ فروخته یا نصب شده. طی ۱۵ سال گذشته جداسازی آب با پیشرفت تکنولوژیکی همراه بوده بطوری که امروزه هزینه های جداسازی همانند قبل نبوده و با کاهش همراه بوده بنابراین اب شیرین کن اسمز معکوس و یون زدای خازنی به عنوان آب آشامیدنی و برای مصارف صنعتی و کشاورزی استفاده می شود.

Authors

امیر شریفی

دانشکده مهندسی نفت و شیمی ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات ، تهران ، ایران

نادیا جفایی

دانشکده مهندسی شیمی و پلیمر ، دانشگاه آزاد اسلامی ، واحد فنی و مهندسی تهران جنوب ، تهران ، ایران