طراحی مجتمع های مسکونی با رویکرد ارتقای کیفیت زندگی

در روند توسعه شهر ها با کمبود مجتمع های مسکونی که ارتقا کیفیت زندگی ساکنین را دارا باشد روبرو هستیم خانه نخستین جایی است که انسان برای فرار از تنش های دنیای بیرون و رسیدن به آرامش و آسایش به آن پناه میبرد و علاوه بر تامین نیازهای کمی، به نیازهای کیفی زندگی انسان و فراهم نمودن شرایط مطلوب، برای خانواده و تحقق فعالیت های خانوادگی در آن پرداخته میشود. تحولات صد سال اخیر کشور درزمینه نظام اقتصادی، سیاسی و کمبود زمین، ایده انبوه سازی مسکن و مجتمع های مسکونی را در شهرها رقم زده است. نکته ای که در بررسی روند ایجاد مجتمع های مسکونی در ایران مشاهده میشود، این است که همواره از توجه به اصول و معیارهای شهرسازی در برنامه ریزی و طراحی غالب مجتمع های مسکونی کاسته شده و این گونه مساکن از ایجاد محیط مطلوب مسکونی فاصله گرفته اند. درنتیجه، این موضوع باعث نارضایتی ساکنان شده است. کیفیت نقش مهمی را در کسب رضایت متقاضیان مسکن دارد. ارتقای کیفیت مجتمع های مسکونی، یکی از عوامل تاثیرگذار بر مطلوبیت محیطی در نظر گرفته میشود که میتواند کیفیت زندگی و رضایتمندی ساکنین مجموعه های مسکونی را تحت تاثیر قرار دهد.

Keywords:

سکونتگاه , کیفیت زندگی , مسکن , مجتمع مسکونی , تعاملات اجتماعی